ΣΤΑ ΓΕΡΑΝΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΟΥΡΑΝΙΑ!

ΣΤΑ ΓΕΡΑΝΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΟΥΡΑΝΙΑ!

Φθαρτὸν λελοιπὼς Πατάπιε γῆς πάτον, πατεῖς, ὅπου πατοῦσι πραέων πόδες.

Ὀγδοάτῃ Πατάπιε χλόης πέδον ἀμφεπάτησας.

Ὁ Ἅγιος Πατάπιος (8/12) γεννήθηκε τόν Δ’ αἰώνα στήν Θήβα τῆς Αἰγύπτου, ἀπό Χριστιανούς γονεῖς. Σέ μικράν ἡλικία κατέφυγε στην έρημον όπου πραγματοποιούσε σημαντικά ασκητικά κατορθώματα. Πολλοί τον επεσκέπτοντο για τις θεόπνευστες νουθεσίες του. Ό Άγιος μετακινήθηκε στην Κωνσταντινούπολιν, όπου γνώρισε δύο ασκητάς τον Βάρρα και τον Ραβουλά οι οποίοι, επίσης, εν συνεχεία ηγίασαν. Εγκαταστάθηκε στο Ξηρόν όρος κοντά στις Βλαχέρνες. Ίδρυσε την Μονή των Αιγυπτίων, συνεχίσας την αυστηροτάτην άσκηση και τον στηριγμό πολλών. Εκεί εξεμέτρησε το ζην. Ό Όσιος Βάρρας μετέφερε το Σκήνωμα στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου της Πέτρας, το οποίον ήτο υπό την προστασίαν της αυτοκρατορικής οικογενείας των Παλαιολόγων, ιδία δε της αυτοκρατείρας Ελένης Δραγάση–Παλαιολόγου , η οποία αργότερα ησπάσθη το αγγελικό Σχήμα και μάλιστα ηγίασε με το όνομα Αγία Υπομονή. Ήτο η μητέρα του τελευταίου αυτοκράτορος Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, σύζυγος του Μανουήλ Β Παλαιολόγου.

Μετά το 1453, ο συγγενής των Παλαιολόγων Αγγελής Νοταράς –ανιψιός της Αγίας Υπομονής- προκειμένου να προστατέψη τα λείψανα του Αγίου Παταπίου, τα μετέφερε στα Γεράνεια όρη, πάνω από το Λουτράκι της Κορινθίας. Εκεί, σε σπήλαιο που έγινε ασκητήριον, έκρυψε το τίμιο λείψανο. Το σπήλαιον αυτό ήτο ήδη ασκητήριο μοναχών από τον 11ον αιώνα. Στην σύγχρονη εποχή, το σπήλαιο με τον μεγάλο πνευματικό θησαυρόν, ανακαλύφθηκε το 1904 από κατοίκους του Λουτρακίου. Εκεί βρέθηκε και η κάρα της Αγίας Υπομονής. Η Γερόντισσα Παταπία αφηγείται ότι ορισμένοι επισκέπτες πήραν αποτμήματα των Ιερών Λειψάνων ως φυλακτά. Το 1952 ο πολιός Αρχιμανδρίτης Νεκτάριος Μαρμαρινός, εφημέριος τότε στον συνοικισμό της Κορίνθου και αργότερα Πρωτοσύγκελλος της Μητροπόλεως, ίδρυσε μοναστήρι στον τόπο του σπηλαίου και το τίμιο λείψανο επέστρεψε στο σπήλαιον όπου και ευρέθη. Το μοναστήρι οικοδομήθηκε με πάμπολλες δυσκολίες, καθώς δεν υπήρχε αμαξιτός δρόμος και τα υλικά όπως και το νερό ανέβαιναν στο εργοτάξιο στους ώμους των μοναζουσών, σε στάμνες και στην καλύτερη περίπτωση με συμπαθέστατο γαϊδουράκι!.. Πρώτη ηγουμένη ήτο η Γερόντισσα Συγκλητική, εν συνεχεία η Παταπία, ακολούθως η Ισιδώρα και σήμερα η Γερόντισσα Χρυσοβαλάντη.

Η Μονή -δεσπόζουσα της ευρυτάτης περιοχής- θάλλει, με Αδελφότητα μερικών δεκάδων μοναζουσών, η οποία ασκείται μεταξύ ουρανού και γης, σε υψόμετρο εξακοσίων πενήντα μέτρων! Το σπήλαιο του Αγίου είναι δίπλα στον Ναό της Θεοτόκου. Το ιερό λείψανο φυλάσσεται σε λάρνακα καλυμμένο με το ράσο το οποίον αλλάζεται κάθε χρόνο στην εορτή του. Στο ίδιο Μοναστήρι φυλάσσεται η τιμία κάρα της Αγίας Υπομονής.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ. δ’.

Ἔν σοι πάτερ ἀκριβῶς διεσώθη τὸ κατ᾽ εἰκόνα· λαβὼν γὰρ τὸν Σταυρόν, ἠκολούθησας τῷ Χριστῷ καὶ πράττων ἐδίδασκες ὑπερορᾷν μὲν σαρκός, παρέρχεται γάρ· ἐπιμελεῖσθαι δὲ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτου· διὸ καὶ μετὰ Ἀγγέλων συναγάλλεται, Ὅσιε Πατάπιε τὸ πνεῦμά σου.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον 

Ἦχος γ’. Θείας πίστεως...

Θείας κλήσεως ἰχνηλατήσας ἐκ νεότητας, τάς ἐπιδόσεις, δι' ἀσκήσεως τῷ κόσμῳ ἐξέλαμψας καὶ δοξασθείς ἀπάθειας ταῖς χάρισι, πάθη ποικίλα ἴασαι Πατάπιε, πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον

Ἦχος α’. Η Παρθένος σήμερον...

Τὸν ναόν σου Ἅγιε, πνευματικὸν ἰατρεῖον, οἱ λαοὶ εὑράμενοι, μετὰ σπουδῆς προσιόντες, ἴασιν τῶν νοσημάτων λαβεῖν αἰτοῦνται, λύσιν τε, τῶν ἐν τῷ βίῳ πλημμελημάτων· σὺ γὰρ πάντων τῶν ἐν ἀνάγκαις, προστάτης ὤφθης, Πατάπιε Ὅσιε.

Κάθισμα Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα...

Πάθη τοῦ σώματος, Θεομακάριστε, πάτερ ἐξήρανας, δακρύων ῥεύμασι καὶ ἰαμάτων ποταμούς, Πατάπιε ἀνέβλυσας· ὅθεν προσερχόμενοι τῷ τιμίῳ λειψάνῳ σου, χάριν τε καὶ ἔλεος, προφανῶς ἀρυόμεθα, τιμῶντές σου τὴν μνήμην ἀξίως, πίστει θερμῇ θεομακάριστε.

Ὁ Οἶκος

Ἡ σορός σου σοφὲ πᾶσι βρύει ἰάματα, ἐξ ὧν πάντες πιστοὶ ἀρυόμενοι, σῴζονται ἐκ νόσων πολλῶν, ψυχῶν καὶ σωμάτων, ὧνπερ ὁ τάλας ἐγὼ πεπείραμαι ῥυσθεὶς τῶν θλιβόντων με· καὶ διὰ τοῦτο τὴν σὴν ἀντίληψιν νῦν ἀνευφημῶ καὶ διηγοῦμαι τρανῶς, πῶς ἐπιφθάνεις τοὺς ἐν ἀνάγκαις καὶ ἐκλυτροῦσαι πειρασμῶν τοὺς προσιόντας σοι θερμῶς. Διὸ δίδου ἰσχὺν μοι ἀνυμνεῖν σε· σὺ γὰρ πάντων τῶν ἐν ἀνάγκαις, προστάτης ὤφθης, Πατάπιε Ὁσιε.

Ἐ μ μ α ν ο υ ή λ  Μ ε λ ι ν ό ς

Θεολόγος Συγγραφεύς

Διευθυντής τῆς Βιβλιοθήκης

τῆς Ἱερᾶς Συνόδου

τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

Email: ManolisMelinos@gmail.com

http//: www.manolismelinos.com