Η ΕΥΛΟΓΗΜΈΝΗ ΜΟΝΑΧΉ ΌΛΓΑ

 23 Ιανουαρίου - Πριν από 49 χρόνια, η ηλικιωμένη γυναίκα της Μόσχας, η ευλογημένη μοναχή Όλγα (Λοζκίνα) / 1871 

Ήταν μεγάλη ενώπιον του Κυρίου: είδε το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, της αποκαλύφθηκε η ψυχή για κάθε άτομο, για την πνευματική του διάθεση, για το τι τον περιμένει στη ζωή. Σε όποιον ήταν χρήσιμο, άνοιγε απευθείας, αλλά συχνά μιλούσε αλληγορικά, μερικές φορές συμπεριφερόταν σαν ανόητη....

Γεννήθηκε στην επαρχία της Μόσχας σε μια μεγάλη οικογένεια. Οι ευσεβείς γονείς Ιβάν και Αγριππίνα ενστάλαξαν στα παιδιά τους την αγάπη για τον Θεό από μικρή ηλικία. Ήδη στη νεολαία της, διακρινόταν από θάρρος, αφοβία, φοβόταν μόνο να παραβιάσει τις εντολές του Θεού.

Στην εφηβεία, με τη συμβουλή του πατέρα της, μπήκε στο μοναστήρι Kashirsky Nikitsky στην επαρχία Τούλα. Οι μοναχές της μονής ήταν υπό την πνευματική καθοδήγηση των Πρεσβυτέρων της Όπτινα. Στο μοναστήρι έκανε μοναχικούς όρκους με το όνομα του Μωυσή.

Το 1919 το μοναστήρι μετατράπηκε σε εργατικό καρτέλ και έκλεισε στα τέλη της δεκαετίας του 1920. Όταν έκλεινε το μοναστήρι, η Ματούσκα υπέφερε πολύ, το κεφάλι της τρυπήθηκε με ένα βαρύ αντικείμενο.

Μετά το κλείσιμο του μοναστηριού, η μητέρα έζησε για κάποιο διάστημα στο χωριό της, στη συνέχεια πήγε στη Μόσχα. Εδώ, ένας από τους πιστούς κανόνισε να ζήσει σε ένα τριγωνικό δωμάτιο πέντε μέτρων στο υπόγειο ενός διώροφου σπιτιού από τούβλα (όχι μακριά από την πλατεία Taganskaya).

Στην αρχή, ζούσε σε αυτό το δωμάτιο με δύο καλόγριες, οι οποίες κοιμόντουσαν εναλλάξ σε ένα μονό κρεβάτι. Οι καλόγριες έπιαναν δουλειά ως «νοικοκύρηδες» σε ένα καρτέλ παραγωγής, στο σπίτι έβαζαν κουβέρτες με καπιτονέ και τις έδιναν στην καρτέλ.

Η μητέρα, ακόμη και στα χρόνια της απιστίας, δεν έβγαζε τα μοναστικά της άμφια, προσευχόταν στο σπίτι μέρα και νύχτα και επισκεπτόταν τις εκκλησίες της Μόσχας. Συχνά την προσκαλούσαν να διαβάσει το Ψαλτήρι για τους νεκρούς (για το οποίο λάμβανε φαγητό).

Η Ματούσκα συνελήφθη πολλές φορές· μετά από μια σύντομη παραμονή στη φυλακή, επέστρεψε στο «κελί της Ταγκάνκα».

Τα πνευματικά παιδιά είπαν ότι λίγο πριν από την έναρξη του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, η μοναχή Όλγα και η μοναχή Σεβαστιάνα /†04/05/1970/ έκλεισαν τη Μόσχα από τον εχθρό «στο κάστρο» - τη νύχτα ξεκίνησαν κατά μήκος του δακτυλίου του κήπου με μια προσευχή από ένα σημείο προς διαφορετικές κατευθύνσεις, και όταν συναντήθηκαν, βγήκαν στο Boulevard Ring και κατευθύνθηκαν πάλι ο ένας προς τον άλλο. Όταν άρχισε ο πόλεμος, οι διορατικές γριές καθησύχασαν τα πνευματικά τους παιδιά: «Η Μόσχα είναι κλειδωμένη, οι εχθροί δεν θα μπουν μέσα της!»

Για πολλά χρόνια, η ευλογημένη ηλικιωμένη γυναίκα υπέμεινε γενναία τα βάσανα . Οι γείτονες, που ονειρευόντουσαν να κυριεύσουν το δωμάτιο της γριάς, δημιούργησαν αφόρητες συνθήκες, δεν της επέτρεψαν να ζεστάνει μόνη της τη σόμπα, επομένως, στους παγετούς, η  ηλικιωμένη γυναίκα βρισκόταν σε ένα μη θερμαινόμενο δωμάτιο και δεν μπορούσε να ζεστανει ούτε το τσάι της. Η ευλογημένη ηλικιωμένη γυναίκα δεν καταδίκασε τους γείτονές της, προσευχήθηκε για αυτούς λέγοντας: «Με προσβάλλουν, αλλά ανησυχώ γι’ αυτούς». Της περνούσαν  ζεστό φαγητό από το παράθυρο, αφού οι γείτονες δεν άφηναν κανέναν να μπει στη γριά.

Όταν η ευλογημένη ηλικιωμένη γυναίκα άρχισε να συμπεριφέρεται σαν ανόητη, οι γείτονες κατάφεραν να την τοποθετήσουν σε ψυχιατρείο. Με την πρόνοια του Θεού, εδώ έπρεπε να φανεί το κατόρθωμα της προσευχής της. Οι γιατροί κατέθεσαν ότι με τήν παρουσία της ηλικιωμένης οι πιο «βίαιοι» ασθενείς ηρεμούσαν, και κάποιοι θεραπεύτηκαν.

Από τα απομνημονεύματα της δούλης του Θεού Ακιλίνα: «... Σιγά σιγά άρχισαν να φεύγουν ένας ένας οι γέροντες που θεραπεύτηκαν με τις προσευχές. Μια φορά, όταν ήρθα να επισκεφτώ τη μητέρα μου, ένας από τους γιατρούς μου είπε: «Μα η γιαγιά σου δεν είναι απλή, οι άρρωστοι ηρεμούν μαζί της…»

Προσπάθησα να βγάλω τη μητέρα μου από το νοσοκομείο, αλλά μου είπαν ότι η «άρρωστη» θα αποφυλακιζόταν μόνο αν κάποιος πάρει την κηδεμονία, διαφορετικά θα την στείλουν σε οίκο ευγηρίας».

Η Ακιλίνα κατάφερε να συγκεντρώσει τα απαραίτητα χαρτιά και να κανονίσει την κηδεμονία - η ηλικιωμένη γυναίκα πήρε εξιτήριο.

Στα μεταπολεμικά χρόνια, η μητέρα εισήχθη κρυφά από τον Σχήμα-Αρχιμανδρίτη Αμβρόσιο Μπαλαμπανόφσκι /†15.10.1978/ στο σχήμα  μοναχή με το όνομα Όλγα. Όταν ρωτήθηκε για την κουρά της  απάντησε: «Είναι μυστικό, δεν το λένε σε κανέναν». Κάποτε είπε: «Το σχήμα είναι προσευχή, και τα ρούχα είναι κουρέλια, και στο σχήμα η φωτιά είναι προσευχή. Το σχήμα είναι αγάπη!»

Η μητέρα Όλγα είπε για τον μοναχισμό: «Ένας μοναχός, όπως το ψάρι, τηγανίζεται σε τηγάνι για να σώσει την ψυχή του και να φέρει τον σταυρό μέχρι το τέλος, τέτοιοι πειρασμοί στέλνονται».

Όταν οι άρρωστοι άρχισαν να έρχονται στη γριά για βοήθεια, οι γείτονες δεν τους άφησαν να μπουν, έγραψαν καταγγελίες, κάλεσαν την αστυνομία, απείλησαν ότι θα την ξαναβάλουν στο νοσοκομείο.

Η ηλικιωμένη γυναίκα χρειάστηκε να επισκεφτεί για δεύτερη φορά το νοσοκομείο, σύμφωνα με τους συγγενείς της, η ίδια ήθελε να «θεραπεύσει» εκεί λέγοντας: «Οι αδερφές μου είναι εκεί, χρειάζονται βοήθεια, δεν έχουν τίποτα να κάνουν εκεί». Με τις προσευχές της ηλικιωμένης, αρκετές μοναχές πήραν εξιτήριο από το νοσοκομείο.

Μόνο αφού οι γείτονες έλαβαν ένα ξεχωριστό διαμέρισμα, η ευλογημένη άρχισε να δέχεται ανοιχτά τους ανθρώπους. Με τον καιρό όλοι οι κάτοικοι του παλιού σπιτιού εκδιώχθηκαν, καθώς το σπίτι επρόκειτο να γκρεμιστεί, αλλά η ηλικιωμένη αρνήθηκε να μετακομίσει ... Με τις προσευχές τής μακαριστης , το σπίτι δεν γκρεμίστηκε. Όχι μόνο λαϊκοί, αλλά και μοναχοί, ιεροσπουδαστές και ιερείς ήρθαν εδώ στην μακαριστή γερόντισσα Όλγα για συμβουλές και βοήθεια.

Από τα απομνημονεύματα της πνευματικής κόρης της μακαριστής γερόντισσας Όλγας: «Έρχεσαι στο σπίτι της, και περιμένουν εκεί τριάντα ή σαράντα άτομα. Η μητέρα μιλάει σε όλους, δίνει οδηγίες, δίνει συμβουλές, ταΐζει όλους, τους δίνει τσάι…

Και πάντα έπειθε τα παιδιά της: «Προσευχηθείτε, κόρες, προσευχηθείτε! Ο κόσμος συγκρατείται με προσευχή!

Προέβλεψε τις επερχόμενες θλίψεις και πειρασμούς, για να τις συναντήσουν οι άνθρωποι θαρραλέα, με προσευχή. Η Matushka απευθυνόταν πάντα στη Μητέρα του Θεού με μεγάλη αγάπη, αγαπούσε τους χαιρετισμούς προς τιμήν Της. Σεβόταν ιδιαίτερα την εικόνα της Μητέρας του Καζάν…»

Πολλοί που την είδαν εξεπλάγησαν που άλλαζε το πρόσωπό της: άλλοτε φαινόταν πολύ γερασμένη, αρχαία, άλλοτε φαινόταν νέα, με μάτια που γυαλίζουν.

Σύμφωνα με τη μαρτυρία πνευματικών παιδιών, η Γερόντισσα Όλγα προσευχόταν αδιάκοπα, κανείς δεν την έβλεπε να κοιμάται τα βράδια. Συχνά το βράδυ πήγαινε κάπου να προσευχηθεί. Αν έμενε στο σπίτι, τριγυρνούσε όλο το βράδυ στα δωμάτια, ψιθύριζε κάτι, στεκόταν σιωπηλά στα εικονίδια και πάλι τριγυρνούσε στα δωμάτια κάνοντας πολλές προσκυνήσεις. Η γερόντισσα ανάγκαζε και τα πνευματικά της παιδιά να προσεύχονται περισσότερο, να διαβάζουν πνευματικά βιβλία.

Συχνά η ηλικιωμένη γυναίκα, συνοδευόμενη από μια από τις πνευματικές της κόρες, «έκανε πολλές ώρες πεζοπορίας γύρω από τη Μόσχα». Σταματούσε  κοντά σε κλειστούς ναούς και προσευχόταν

«Η μητέρα Όλγα έστειλε πολλά από τα παιδιά της να πάνε να προσευχηθούν στα κατεστραμμένα μοναστήρια και εκκλησίες της Μόσχας. Συχνά σε αυτά τα ιερά ερειπωμένα  λάμβαναν θεραπεία από ασθένειες, και δύσκολες ψυχικές καταστάσεις.

Η μητέρα επανέλαβε πολλές φορές: «Όλα αυτά θα αποκαλυφθούν με τον καιρό. Προσευχηθείτε, δεν υπάρχουν κλειστοί ναοί. Προσευχηθείτε και όλα θα αποκαλυφθούν!

Θυμούνται πώς μια ηλικιωμένη γυναίκα πλησίασε την εκκλησία του Αγ. Μάρτιν του Ομολογητή στην Ταγκάνκα (στην οδό Bolshaya Kommunisticheskaya). Πλησιάσαμε στο ναό - υπήρχε μια τεράστια κλειδαριά στις πόρτες και η μητέρα είπε στην κόρη της που τη συνόδευε: «Ακούς; Η λειτουργία συνεχίζεται, πάμε να προσευχηθούμε». - «Γιατί, μωρέ, είναι αδρανής». «Τι είσαι, τι είσαι! Δεν ακούς - τραγουδούν! Πρέπει να ζητήσετε από τον Κύριο, επειδή οι άνθρωποι πεθαίνουν, πρέπει να προσευχηθείτε - και ο Κύριος θα αποκαλύψει τα πάντα!».

Οι πιστοί ήρθαν στη γριά με τα προβλήματά τους, ζήτησαν συμβουλές και προσευχή βοήθεια. Για όσους αντιμετώπισαν δυσκολίες στην απόκτηση στέγης στη Μόσχα, η ηλικιωμένη γυναίκα πάντα συμβούλευε να παραγγείλει μια  ιδιαίτερη προσευχή στον ιδιοκτήτη της Μόσχας - τον άγιο ευγενή πρίγκιπα Δανιήλ της Μόσχας, προσευχήθηκε στον ίδιο τον σεβαστό πρίγκιπα, μέσω των προσευχών της διευθετήθηκαν πολλά στο ζωές ανθρώπων που στράφηκαν σε αυτήν για βοήθεια.

Δεχόταν τους πάντες με μητρική αγάπη, μετά την κουβέντα προσευχόταν πάντα με τα βάσανα. Σύμφωνα με τη μαρτυρία των πνευματικών της παιδιών, συνήθως μιλούσε λίγο - μόνο τα πιο απαραίτητα, ανέβαινε, χάιδευε το χέρι της, το κεφάλι της, λέγοντας: «Το χέρι πονάει, το κεφάλι πονάει». Προς έκπληξη των ασθενών, ο πόνος πέρασε αμέσως, η θλίψη υποχώρησε. Για ασθενείς που δεν μπορούσαν να έρθουν οι ίδιοι, παρέδωσε τα μαντήλια της. Οι ασθενείς, έχοντας βάλει μαντήλια, έλαβαν ανακούφιση ...

Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, η ηλικιωμένη Όλγα παρηγόρησε τα δεινά μέχρι να φύγει η θλίψη, συχνά τους άφηνε να περάσουν τη νύχτα, τους άπλωνε στο κρεβάτι της, τους σκέπασε με μια κουβέρτα, τους χάιδευε τα κεφάλια, καταδικάζοντας. «Κρυώνει, καημένη, να της δώσουμε τα ρούχα μου, τώρα θα σε ζεστάνουμε, φόρεσε το μαντήλι μου», και μέσα από την προσευχή της γριάς, οι ανήσυχες σκέψεις έφυγαν, ο πόνος υποχώρησε.

Η μακαρία Όλγα αναλάμβανε συχνά τις ασθένειες των ανθρώπων. Υπήρχαν περιπτώσεις που, αφού κάποιος άρρωστος την άφησε χαρούμενη και ανανεωμένη, η ηλικιωμένη αρρώστησε.

Μια μέρα μια γυναίκα με άρρωστους πνεύμονες ήρθε στη γριά Όλγα. Η μητέρα την ξάπλωσε στο κρεβάτι και τη χτυπούσε στην πλάτη με τις παλάμες της για πολλή ώρα. Μετά από αυτό, ο ασθενής ανάρρωσε και η μητέρα έκανε εμετό για αρκετές ημέρες, ήταν σαφές ότι πονούσε έντονο ...

Η μητέρα προέβλεψε με ποια αρρώστια θα της ερχόταν κάποιος. Κάποτε  πήρε ένα σχοινί και άρχισε να τυλίγει το πόδι της, κουβαλώντας το, είναι ξεκάθαρο ότι πονάει... Ξαφνικά ακούστηκε ένα χτύπημα στην πόρτα. Έρχεται μια γυναίκα και λέει: «Ήρθα για μια ευλογία στη μητέρα μου: πόνεσε πολύ το πόδι μου, αλλά ενώ περπατούσα, όλα έμοιαζαν να έχουν περάσει και δεν πονούσε».

Η Γερόντισσα Όλγα προέβλεψε πολλά γεγονότα στη ζωή της χώρας ...
Για πολλά χρόνια εκ των προτέρων, η μητέρα Όλγα προέβλεψε την καταστροφή του Τσερνομπίλ.

Η μητέρα είπε: «Έρχονται τρομεροί καιροί. Ποιος θα κρατήσει την πίστη; Τέτοιες δοκιμασίες περιμένουν τους πιστούς! Μερικοί έχουν ήδη πάει ως μάρτυρες για την πίστη…» Όπως όλοι οι ανόητοι για χάρη του Χριστού, η μητέρα έδινε προφητικές οδηγίες τις περισσότερες φορές όχι με ευθέως λόγια, αλλά αλληγορικά, με πράξεις…

Μια φορά ήρθε ένας διάκονος στη μητέρα Όλγα με τα παιδιά. Η γριά άρχισε να βάζει τον διάκο στο κρεβάτι... Έβγαλε ένα σεντόνι και τύλιξε τον διάκονο μέχρι το κεφάλι του. Θυμήθηκαν αυτή τη συνάντηση όταν λίγους μήνες αργότερα πέθανε ο διάκονος…

Υπήρξε μια χρονιά που τα δάση και οι τύρφη κάηκαν εξαιτίας του ζεστού και άνυδρου καλοκαιριού. Η μητέρα είπε μια μέρα αυτό το καλοκαίρι: «Όλοι οι στρατιώτες έπεσαν στην τύρφη και κάηκαν. Ας προσευχηθούμε για αυτούς!». Λίγες μέρες αργότερα, εμφανίστηκε ένα μήνυμα ότι οι στρατιώτες που έσβησαν τις δασικές πυρκαγιές είχαν καεί σε τύρφη...

Μια φορά, κατά τη λειτουργία, έψελνε  δυνατά, όρθια κοντά στην πορτα .Ο ιερέας κοίταξε έξω από το βωμό - ποιος κάνει θόρυβο εκεί; - και πήγε να ρωτήσει γιατί η μητέρα  παρεμβαίνει στην θεία λειτουργία. Και ο μητέρα έψαλε μια πανιχίδα δυνατά, θυμούμενη το όνομα του διακονούντος ιερέα. Είπε: «Πες στη μητέρα να σταματήσει να ψέλνει». Όμως ο γεροντισσα  αγνοώντας την προειδοποίηση, τελείωσε το τραγούδι του μνημόσυνου μέχρι τέλους. Σύντομα αυτός ο ιερέας πέθανε…»

Η οξυδερκής ηλικιωμένη γυναίκα απάντησε σε ανείπωτες σκέψεις, μερικές φορές έλεγε τα ονόματα αυτών που θα ερχόντουσαν, συχνά έδινε σε όσους ερχόντουσαν να διαβάσουν κάποιο πνευματικό βιβλίο και το άτομο έβρισκε εκεί μια προφητεία ή μια ακριβή απάντηση στην ερώτησή του.

«Καποιος πρέπει νά  θέλει να προσεύχεται τη νύχτα, ακόμη και χωρίς να κοιμηθεί για ένα βράδυ! Τότε όλα θα πάνε καλά και ο Θεός θα βοηθήσει!». είπε.

Έλεγε: δεν πρέπει να σταματήσει κανείς να κινείται προς τον Θεό. Και ο Κύριος θα σε βοηθήσει να ξεπεράσεις τον εαυτό σου γι' αυτό. Και προειδοποίησε ενάντια στον πνευματικό ύπνο - δεν μπορείς να κοιμηθείς, πρέπει να προσευχηθείς, δεν μπορείς να σταματήσεις ... "


Τα πνευματικά παιδιά ελεγαν ότι η ηλικιωμένη γυναίκα ταξίδευε συχνά στη Μόσχα με βαριές τσάντες, τις γέμιζε με κουρέλια στο σπίτι και πηγαίνει να σώσει χαμένες ψυχές. Στο δρόμο, θα ζητήσει από τον έναν ή τον άλλον να βοηθήσει να φέρει ένα βαρύ δέμα, και η ίδια πηγαίνει δίπλα στον βοηθό και προσεύχεται για τη σωτηρία της ψυχής του.

Σύμφωνα με τη μαρτυρία των πνευματικών τέκνων της ευλογημένης γερόντισσας Όλγας, ήταν ασυνήθιστα δυνατή κσι σχεδόν ποτέ δεν αρρώστησε, δεν φοβόταν ούτε το κρύο ούτε τη ζέστη, ούτε καμία δουλειά. Πολλοί έμειναν έκπληκτοι με το πώς απέκτησε τόση δύναμη και ενέργεια σε εκείνη την ηλικία.

Τον χειμώνα του 1973, η ηλικιωμένη γυναίκα άρχισε ξαφνικά να πνίγεται από έναν βήχα, όταν κλήθηκε ένας γιατρός, «δεν τον άφησε να μπει».

Λίγο πριν πεθάνει, η ηλικιωμένη γυναίκα είπε στα πνευματικά της παιδιά: «Όταν φύγω, προσευχηθείτε για μένα και θα προσευχηθώ για όλους».

Η μητέρα αρρώστησε λίγο πριν από τη γιορτή των Θεοφανείων ... Στις τέσσερις η ώρα το πρωί, η μητέρα έψαλε ήσυχα: "Άνοιξε τις πόρτες του Ελέους για μας, Ευλογημένη Μητέρα του Θεού ..." - και μετά από αυτά τα λόγια ένα θαύμα συνέβη: το πρόσωπό της έλαμψε, αναζωογονήθηκε, έγινε λευκό σαν το χιόνι, ολόκληρο το δωμάτιο φώτισε υπέροχο φως και η ψυχή της αναχώρησε ήσυχα στον Κύριο.

Έθαψαν την ευλογημένη γριά Όλγα στη νότια πλευρά της εκκλησίας στο νεκροταφείο Καλιτνικόφσκι στη Μόσχα, κοντά στον τοίχο της εκκλησίας. Στον τάφο υπάρχει ένας μεγάλος μαύρος μαρμάρινος σταυρός.

Η Γερόντισσα Όλγα κατά τη διάρκεια της ζωής της υποσχέθηκε στα πνευματικά της παιδιά ότι αν είχαν πρόβλημα και ζητούσαν βοήθεια, θα άκουγε και θα βοηθούσε. Ακόμη και τώρα βοηθά όλους όσους, πιστεύοντας στη δύναμη των προσευχών του ασκητή, στρέφονται σε αυτήν για προσευχητική βοήθεια.