Πριν 8 χρόνια βγαίνω από το μετρό Συγγρού να περάσω απέναντί για να πάω στο νέο κόσμο. Βγαίνεις από το μετρό, περνάς το δρόμο και μετά είναι το τραμ που έρχεται από στροφή και δεν φαίνεται τόσο, εγώ με ακουστικά και προχωρούσα. Ένα βήμα μόνο και θα με είχε σκοτώσει, εκείνη την ώρα που πάω να κάνω ένα βήμα με πιάνει στο χέρι ένα παλικάρι, γυρνάω τον βλέπω και σε δευτερόλεπτα νοιώθω τον αέρα από το τραμ στο πρόσωπο μου, κοιτάω το τραμ 3 δευτερόλεπτα και γυρνάω πίσω να του πω ευχαριστώ να του μιλήσω και δεν υπήρχε κανένας, όλα αυτά έγιναν πολύ γρήγορα, αν ήταν κάποιος άνθρωπος δεν θα μπορούσε να είχε φύγει τόσο γρήγορα γιατί για να πήγαινες στο μετρό έπρεπε 3 λεπτά περπάτημα, και αν περνούσαν και αμάξια έπρεπε και να περιμένεις. Δεν ξέρω όμως τι ήταν αυτό. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου