«Υπάρχουν δύο συναντήσεις στη ζωή που δεν χάνουμε: η μία με τον Θεό και η άλλη με τον θάνατο. Όσο και να προσποιηθούμε θα γευτούμε και τα δύο. Μπορείτε να ζήσετε μια μέρα όπως ζουν οι άλλοι σε μια ζωή.
Αναζητώντας τον Θεό, άρχισα να αναρωτιέμαι:
Ποιος είμαι και τι πραγματικά θέλω;
- Πείνασα και διψούσα για κάτι, αλλά λαχταρούσα, πεινούσα και διψούσα για Κάποιον. Και σταδιακά γνώρισα τον Θεό. Στην αρχή νόμιζα ότι έπρεπε να πεις κάτι για να είσαι μαζί Του ή να κάνεις κάτι, αλλά με τον καιρό κατάλαβα και ένιωσα ότι ήταν μια συνεχής κατάσταση παρουσίας - σαν μια σιωπή ανάμεσα σε δύο ερωτευμένους στην οποία δεν χρειαζόμαστε πολλά λόγια. να μιλήσω. Λίγα λόγια, πολλή αγάπη. Δεν χρειάζεται να του κουνήσω το δάχτυλο, ξέρει! Έχει η ανθρώπινη καρδιά μια κατάσταση ευγνωμοσύνης προς τον Δημιουργό ή απλώς είναι αιώνια δυσαρεστημένη; Αντί να υπακούουμε στον Θεό, Τον αναγκάζουμε να μας υπακούσει. Δεν κάνουμε απολογισμό με τον Θεό: Διάβασα δύο Ακάθιστος, έχω δύο ευχές να εκπληρώσω, ή έχω πάει τρεις φορές στην εκκλησία, έχω τρεις καλές εκδηλώσεις. Με τον Χριστό αλλάζουμε τη ζωή μας. Κρίση - η αγάπη του Θεού είναι τελείως διαφορετική από την κρίση - αγάπη του ανθρώπου. Λοιπόν, ο Θεός είναι ο καλύτερος ακροατής, στη σιωπή της προσευχής…»
Θεέ μου, να είναι το θέλημά σου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου