Χρειαζόμαστε την ελπίδα σαν αέρας.
Να μπορέσουμε να καθαρίσουμε τη μάστιγα του φόβου από εμάς, να μπορέσουμε να ανοίξουμε τα μάτια μας, να κρίνουμε καθαρά, να δούμε πέρα από την άκρη του μαστίγιου που κρατάει το κοπάδι.
Η άνοιξη είναι μπροστά μας. Το χιόνι πέφτει, τα δέντρα μεγαλώνουν μπουμπούκια στις καρδιές, τα πουλιά επιστρέφουν σπίτι. Η μήτρα της φύσης είναι να προσφέρεις χωρίς μέτρο και να αναγεννηθείς σε αφθονία.
Ο φόβος μειώνεται, στρίβει, στρίβει.
Η χαρά ανοίγει, μεγαλώνει, θεραπεύει.
Ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε. Είναι απλά δύσκολο. Πολύ δύσκολο.
Αλλά θα είναι μια χαρά.
Σήκωσε την καρδιά σου από τις ανησυχίες, χαμογέλα στον ήλιο και πες δυνατά: Είμαι εδώ!
Ζωντανός. Παρόν. Ελεύθερος.
Αγάπη.
- Anca Constantin
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου