Είναι κάποιες φορές
που άνθρωποι που έχεις δίπλα σου
προχωρούν και ενώ χαίρεσαι με την προκοπή τους
με την πάροδο του χρόνου
διαπιστώνεις ότι
όχι απλά σε προσπέρασαν αλλά σε ξέχασαν…..
Αλλάζουν level ζωής
και δυστυχώς παίρνει το μυαλό τους αέρα
απ’ το ρετιρέ στο οποίο έχουν φθάσει…..
Κι όμως…..
Κι ας μη θέλουν να το πιστέψουν….
Τα σκαλοπάτια που ανέβηκαν
και κάποτε με γόνατα ματωμένα υπάρχουν…..
Δεν χάθηκαν,
και δεν τα σπάει της λήθης η βαριοπούλα….
Λυπάμαι σαν αντικρίζω τέτοιες ψυχές……
Παραμορφωμένες απ’ το make up της καλοζωής…
Κορδώνονται σε ότι λάμπει
μα η αληθινή ομορφιά και χαρά
βρίσκεται αλλού….
Απωθημένες λαχτάρες
βγήκαν απ’ την ζούγκλα του υποσυνειδήτου
και κατασπάραξαν ότι το αγνό
είχε απομείνει
στην καρδιά ενός ήρωα βιοπαλαιστή…..
Δεν ξέχασαν μονάχα
τους ανθρώπους που είχαν πάντα δίπλα τους,
ξέχασαν και τον εαυτό τους τον αληθινό……
Τον κλείδωσαν στα μπουντρούμια του παρελθόντος…
Πλέον η ζωής τους
είναι συνάμα τόσο γεμάτη με φασαρία
μα και τόσο άδεια από χαρά…..
Γιατί εκεί που βρίσκονται
υπάρχει μόνο μια ‘’καρέκλα’’……
Εκεί ψηλά φυσάει ο βοριάς της μοναξιάς…..
Ζήσει λοιπόν με φρόνημα ταπεινό
όσο φορτωμένο
κι αν είναι το μυαλό(γνώση) ή η τσέπη(χρήματα) σου...
Το περιεχόμενο της καρδιάς
έχει αξία.....και μάλιστα ανεκτίμητη.....
Και ποτέ…..μα ποτέ μη ξεχνάς
που ήσουν…..
Όχι για να γεμίσεις το παρόν με στεναχώρια
αλλά με ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ
προς όλες τις μεριές……
και ΠΑΝΩ και ΔΙΠΛΑ σου….
Πατήρ Ιωάννης Παπαδημητρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου