ΝΕΑΙ ΗΓΙΑΣΜΕΝΑΙ ΜΟΡΦΑΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΜΠΕΛΩΝΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ: Ο π. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΕΤΤΑΣ ΚΑΙ Η ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΑ ΤΟΥ ΑΝΘΗ . Ἀρχιμ. Νικόδημος Πετρόπουλος Κληρικός τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν. Μαρτυρία.

 

Ἀρχιμ. Νικόδημος Πετρόπουλος

Κληρικός τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν. Μαρτυρία.

 

Στό μικρό παρεκκλήσιο πού βρίσκεται δίπλα στόν τάφο τοῦ πνευματικοῦ του πατρός Γερβασίου Παρασκευόπουλου.

 

Ενας ἀγωνιστής καί εὐλαβέστατος κληρικός τῆς Πάτρας, ὁ Ἀρχιμ. Νικόδημος Πετρόπουλος, σέ γραπτό κείμενο μέ ἡμερομηνία «Πάτρα, 23-10-2011» σημειώνει γιά τόν π. Νικόλαο: «Ἱερεύς, ὅν εὐλαβούμην. Σεμνός, ἁπλός καί ἡσύχιος, ἐνθυμίζων ἐν πολλοῖς Παπα-Πλανᾶ. Πολύτεκνος μέ πολλά οἰκογενειακά βάρη καί ταλαιπωρίας. Ἄνθρωπος ὑπομονῆς καί ταπείνωσης. Τά δύο τάλαντα, εἰς ἅ διεκρίθη και διέπρεψεν.

Μαθητής τῶν κηρυγμάτων τοῦ π. Γερβασίου Παρασκευοπούλου. Ἐκεῖ γνωρισθήκαμε ὅλα τά φτωχά ἁπλοϊκά παιδιά τῆς ἐποχῆς ἐκείνης. Στήν κολυμβήθρα τοῦ Σιλωάμ, ὅπως λέγαμε, γιά νά ἀκούσουμε τά πυρφόρα κηρύγματα τοῦ π. Γερβασίου. Ἔχων τόν πόθο τῆς Ἱερωσύνης, παιδιόθεν εὐτρεπίζετο δι᾽ αὐτήν.

Ἄφησε ἀγαθάς ἀναμνήσεις. Δέν δημιούργησε σκάνδαλα. Διηκόνει με φόβον Θεοῦ. Δέν ἦτο κομψευόμενος. Ἦταν ὁ ἱερεύς-ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ πού ἐκτιμᾶτο ὑπό τῶν πιστῶν. Συμπαθής καί ἄκακος. Μαζί του θά εἶχες ν᾽ ἀκούσης δυό λόγια γιά τόν Θεόν. Ἀπέφευγε τάς μωράς συζητήσεις (Ἀπ. Παῦλος).

 Τηρητής τοῦ «ἐπιμελεῖσθε δέ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτου».

Ἔρως δέ Ὀρθοδοξίας κατέτρωγε τήν ψυχήν του, καί ἀνησυχία περί τῆς σωτηρίας καί τοῦ Παραδείσου.

Δηλωτικόν τῶν χαρισμάτων πού ὁ Θεός δώρησε στόν ταπεινόν αὐτόν λευΐ- την- «ταπεινοῖς δίδωσι χάριν»- εἶναι τό ἑξῆς γεγονός: Ὁ Θεός εἰς τήν ἐνορίαν ὅπου διακονῶ ἐπέτρεψε κάποτε δεινόν πειρασμόν ὑπό ψευδαδέλφων.

Τάς στιγμάς ἐκείνας, πού ἐν ὑπομονῇ καί σιωπῇ πολλῇ, πρός ἀποφυγή σκανδαλισμοῦ τῶν πιστῶν, ὑπέμενον τήν δοκιμασίαν αὐτήν, καί ἐνῶ εὑρισκόμουν στόν ναό μαζί μέ πνευματικά μου παιδιά, προσῆλθεν ὁ ταπεινός αὐτός λευΐτης ἔνδακρυς, καί ἀπευθυνόμενος σέ ἐμένα μοῦ εἶπε: «Ἀδελφέ μου, ἦρθα νά σέ δῶ γιατί μοῦ εἶπε ὁ Χριστός νά πᾶς στόν Ἅγιο Παῦλο, στόν Νικόδημο, διότι διέρχεται ἕναν μεγάλο πειρασμό...».

Πολλές φορές δέ σάν ἄλλος παπα-Μπασιᾶς τῆς Πάτρας, μέ συμπεριφορά πού ἔφερε τά χαρακτηριστικά τῆς ἁγίας σαλότητος, προσευχόμενος καί διερχόμενος ἀπό καταστηματάρχας τινάς, καί πρός ἔκπληξιν αὐτῶν, ἔλεγε λόγον παρηγορητικόν καί προφητικόν ἐν σχέσει μέ τήν ἔκβασιν τοῦ προβλήματός των! Χαρακτηριστικά εἶναι ἡ περίπτωσις γνωστοῦ μου φτωχοῦ πιστοῦ καταστηματάρχου, τόν ὁποῖον ἀπρόσκλητα περνώντας εὐλόγησε, παρηγόρησε καί ἐνεθάρρυνε, δακτυλοδεικτῶν τόν Οὐρανόν καί λέγων: «λίγη ὑπομονή ἀκόμη, μήν τό ξεχάσεις αὐτό καί θά γεμίσεις τόσα πολλά χρήματα, πού δέν δύνασαι νά φαντασθεῖς, καί θά ἔχεις καί θά δίδης στούς φτωχούς»... ὅπερ καί ἐγένετο.

Ἄς ἔχη δόξα ὁ Θεός, πού σέ κάθε ἐποχή ἀναδεικνύει τούς ἐκλεκτούς Του».