Ήταν το 2012, τον Ιούνιο. Η ομάδα των προσκυνητών μας έφτασε στην Optina για 3 ημέρες. Ο πατέρας Ηλιόδωρος δεν ήταν εκεί. Πριν όμως την αναχώρησή μας, εμφανίστηκε στην εσπερινή λειτουργία. Αμέσως σχηματίστηκε ένας κύκλος γύρω του. Η συνοδός της ομάδας μας τον γνώριζε. Η συζήτηση ξεκίνησε. Και αυτό που είναι περίεργο, όλοι συμπεριφέρονταν μαζί του σαν μικρά παιδιά. Ξαφνικά από κάπου υπήρχαν αρκετές συσκευασίες με βιβλία και υπομνήματα για έναν χριστιανό, ζώνες από τον Άθω της Θεοτόκου. Διανεμήθηκε σε όλους.
Είχα λεφτά ακόμα και πήγα σε ένα βιβλιοπωλείο για να αγοράσω ένα βιβλίο για τους Νεομάρτυρες της Optina. Αυτή την ώρα έρχεται εκεί και ο πατήρ Ηλιόδωρος. Όταν είδε ότι είχα ένα βιβλίο στα χέρια μου, χάρηκε τόσο πολύ. Μου είπε πολύ καλά λόγια για να θυμηθώ την Optina και είπε στον πωλητή να γράψει στον λογαριασμό του. Δεν με άφησε ποτέ να πληρώσω. Αυτή η ανάμνηση ακόμα με αγγίζει μέχρι δακρύων. Και πριν φύγουμε, αποφασίσαμε να φάμε στην τραπεζαρία. Και ξαναεμφανίζεται ο πατέρας Ηλιόδωρος και λέει να τραφεί όλη η ομάδα μας με έξοδα του. Και μετά έφυγε τρέχοντας. Δεν προλάβαμε καν να τον ευχαριστήσουμε. Αυτές είναι οι αναμνήσεις. Αυτόν τον άνθρωπο τον είδα μια φορά στη ζωή μου. Άφησε ένα ανεξίτηλο σημάδι στην ψυχή μου.
Και το βιβλίο είχε μια τέτοια ιστορία. Η μαμά ήταν ήδη άρρωστη και ο πατέρας μας ήρθε να τη κοινωνήσει στο σπίτι. Είδα αυτό το βιβλίο μια μέρα και άρχισα να το διαβάζω. Στον πατέρα της άρεσε πολύ. Συνήθως δίνω πνευματική λογοτεχνία αφού τη διαβάσω. Αλλά εδώ δεν μπορούσα. Και είπα στον πατέρα: «Πάτερ, συγχώρεσε με, δεν θα το δώσω πίσω. Θα σου αγοράσω το ίδιο για δώρο.» Και είπε ότι αυτό ήταν δώρο από τον πατέρα Ιλιόδωρο. Ακόμα μερικές φορές σκέφτομαι ότι είμαι άπληστη!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου