«Μην ξεχνάς, τώρα έχεις δύο τρόπους ύπαρξης: έναν, αυτόν που σου έδωσε η προηγούμενη ζωή, τη ζωή που πήρες από τους γονείς σου και τον κόσμο, τη ζωή στην οποία δεν είχες άλλη επιλογή, τη ζωή που έζησες ως κατάρα χωρίς διέξοδο, και μια νέα, που αποκτήθηκε με τη γέννηση στη ζωή ως ευλογία, ζωή απαλλαγμένη από κάθε κληρονομική κατάρα, τη ζωή στην οποία γεννιόμαστε δουλεύοντας μαζί με τη χάρη του Θεού και σταυρώνοντας κάθε αντίσταση στο γέροντα! Εσείς επιλέγετε πού θα ζήσετε! Δεν είναι εύκολο, αλλά αξίζει τον κόπο γιατί η ζωή ως ευλογία είναι η αληθινή μας ζωή!
Πονάει? Ναί! Πονάει πολύ, ειδικά στην αρχή, γιατί κάθε γέννα πονάει, σωστά; Αλλά ακόμη και η ζωή ως κατάρα δεν είναι λιγότερο οδυνηρή, μόνο ότι είναι ένας πόνος που μας ζει, προσέχουμε μόνο τα ηρεμιστικά του μίσους και της εκδίκησης, ενώ ο πόνος της αυτογέννησης είναι ένας υποτιθέμενος και δωρεάν πόνος, που οδηγεί σε χαρά που κανείς δεν μας την παίρνει! Αλίμονο σε αυτόν που φεύγει από τη γη μόνο με κατάρα τη ζωή! Θεέ μου, μη μας αφήνεις, ελέησέ μας όλους μας!». (ό.π., σελ. 96)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου