Κάθε άντρας έχει ένα κερί στο στήθος του. Είναι το κερί που καίει από πίστη και αγάπη. Σε κάποιο μόλις τρεμοπαίζει, σε άλλα η φλόγα καίει δυνατά, κάποιοι την έχουν σβήσει τελείως. Η μοίρα εκείνων των οποίων το κερί έχει σβήσει, με δική τους ευθύνη ή με υπαιτιότητα άλλων, είναι να πάρουν φως από αυτούς που κράτησαν τη φλόγα αναμμένη. Απλώς μερικές φορές, μη μπορώντας να ανάψουν από τη σπίθα του άλλου, σβήνουν και τη φλόγα του. Τότε εκείνος του οποίου η φλόγα έχει σβήσει νομίζει ότι βρίσκεται στο σκοτάδι. Μα στην πραγματικότητα είναι αυτός που θα ανάψει το κερί αν συνεχίσει να θέλει και να αναζητά το φως... Ας μην σβήσουμε το φως κανενός, κι όταν το φως μέσα μας έχει σβήσει, ας να ξέρεις ότι κάπου, σε κάποιον είναι και το κερί μας...που πάντα καίει...με τι; Με αυτή την πίστη και την αγάπη με την οποία αναζητούμε το φως...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου