"Ένας φιλόλογος πατέρας μας διδάσκει ότι κάθε ον ψάχνει να βρει ανάπαυση στην καλύτερη δραστηριότητά του. Επομένως, η ανάπαυση δεν είναι τεμπελιά, δεν είναι αδράνεια, αλλά ζώντας στη δουλειά που είναι καλύτερο για εμάς, πιο χρήσιμο για εμάς. γι' αυτό το κάνουμε Μην ξεκουράζεστε όταν βλέπουμε τηλεόραση, γιατί αυτό είναι δουλειά
πολύ επιζήμιο για εμάς. Και θα δούμε πόσες σκέψεις μπαίνουν εκεί και πόσο βλαβερό είναι αυτό το «κανάλι» για τη ζωή μας. Δεν το συνειδητοποιούμε, αλλά είναι. Δεν εννοώ μόνο ότι είναι κακό για
εγκεφάλου, ότι μας ακτινοβολεί κ.λπ., αλλά είναι τρομερά επιβλαβές γιατί μας χωρίζει από τον Θεό. Ο Θεός απλά «δεν χωράει» σε αυτή την πολυθρόνα. Αν και υπάρχουν και πιστοί που «προσεύχονται» για την κύρια ηρωίδα, για παράδειγμα, όταν περνάει μπελάδες. Αν μάλιστα έχουν αυτά τα μικρά κομπολόγια στο χέρι, τα γυρίζουν γρήγορα ενώ κάθονται με την «καρδιά στο στόμα» με συγκίνηση. Θα σας δώσω ένα πολύ οδυνηρό παράδειγμα, το οποίο έχω δώσει αρκετές φορές: μια κυρία έβλεπε μια σειρά με πολύ πάθος. Ένα βράδυ, κατά τη διάρκεια ενός επεισοδίου στο οποίο η ηρωίδα χάνει ή κλέβει το παιδί της και ο θεατής μας κλαίει για τον οίκτο της, μια γειτόνισσα τηλεφωνεί στην πόρτα ζητώντας της μια ασπιρίνη για το παιδί της που είχε ανεβάσει πυρετό. Στην οποία η δακρυσμένη γυναίκα μας απαντά: «Αφήστε με τώρα, έλα μετά το τέλος της ταινίας». Είναι σαφές ότι, για εκείνη, το παιδί της ταινίας, το φανταστικό παιδί, ήταν πολύ πιο σημαντικό από το ζωντανό παιδί του γείτονα, που μπορούσε να περιμένει μέχρι
τελειώνει το επεισόδιο. Επομένως, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η ανάπαυση είναι μια δραστηριότητα, ότι ο άνθρωπος είναι ένα εργαζόμενο ον, όπως ο Θεός που, όπως λέει ο Σωτήρας, εξακολουθεί να εργάζεται. Και ο άνθρωπος αναπαύεται στο υψηλότερο έργο του που είναι επίσης το καλύτερο και πιο όμορφο, δηλαδή η ένωση του νου με τον Θεό στην καρδιά του." Μητέρα Σιλουάνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου