🔸 «Ο παππούς μου πέθανε. Στη Γεωργία, έχουμε ένα τέτοιο έθιμο - όταν ένα άτομο φεύγει από αυτόν τον κόσμο, τα προσωπικά του αντικείμενα δίνονται στους ανθρώπους. Έτσι τα δώσαμε όλα, αλλά έμεινε μόνο ένα ολοκαίνουργιο μαντήλι. Ήταν τόσο όμορφο που ήθελα να τη δώσω στον πατέρα Γαβριήλ. Ήθελα, αλλά δεν το τόλμησα. ντρεπόμουν. «Πώς τολμώ; Πώς μπορώ να παρουσιάσω έναν τόσο ευσεβή γέροντα με ένα απλό μαντήλι;». Σκέφτηκα μέσα μου και αποφάσισα ότι τελικά δεν θα του το έδινα.
🔸 Πέρασαν, λοιπόν, αρκετές εβδομάδες, και έρχομαι στο μοναστήρι «Σαμταύρο» και βλέπω τον γέρο Γαβριήλ, ακουμπισμένο στο κάγκελο της σκάλας, να λέει δυνατά τα εξής λόγια: «Ελάτε σε μένα όλοι! Θέλω να σας πω μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία!». Ήρθαμε όλοι πιο κοντά. Ο γέρος σηκώθηκε και άρχισε να λέει: «Ξέρεις ότι έχω μεγάλο υποκριτικό ταλέντο; Μικρός έπαιζα στο θέατρο. Έπαιξα τον Οθέλλο! Οθέλλος!" Και ξαφνικά ήρθε πολύ κοντά μου και μου είπε «Δεσδαιμόνα, Δεσδαιμόνα, πού είναι το μαντήλι μου, πού;». Όλοι γέλασαν, και εγώ έπαθα σοκ και κατάλαβα αμέσως περί τίνος πρόκειται. Ο πατέρας Γαβριήλ διαβάζει τις σκέψεις μας!».
ℹ️ Ketevan Bekauri — πνευματικό τέκνο του Αγίου Γαβριήλ Γκρουζίνσκι (Urgebadze)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου