Αύριο η παραβολή του Ασώτου υιού....
Τόσα πολλά και υπέροχα τα μηνύματα.....
Θαυμάζω την σταυρική στάση του πατέρα
έναντι της κοφτερής συμπεριφοράς του μικρού υιού.....
Ο μικρός υιός φεύγει
ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω του
κι ο πατέρας τι του βάζει στις αποσκευές;
Προειδοποιήσεις; Όχι
Απειλές; Όχι
Αλλά; Την προσευχόμενη σιωπή του!!!
Ζηλεύω στον μικρό υιό
εκείνη την γλυκιά νοσταλγία
που έμεινε αναμμένη στην ψυχούλα του
παρά τον δριμύ χειμώνα των αμαρτιών
και έγινε το ''νίτρο'' της μετάνοιάς του....
Για αναρωτήσου
εάν ήξερε ότι ο παΤΕΡΑΣ
θα του ''μέτραγε τα παΐδια''
με το που τον έβλεπε
θα έπαιρνε τον δρόμο της επιστροφής ποτέ;
Με τρομάζει απ' την άλλη
η δικαιοσύνη του πρεσβύτερου υιού....
Αλλοίμονο εάν τον έβαζε ο πατέρας
στην πόρτα, υποδοχέα του ασώτου.....
Να μην αντέχεις
την άνευ όρων αγάπη του Πατέρα......
Να μην αντέχεις
την χαρά της μετάνοιάς του αδελφού....
Είναι σκέτη κόλαση.....
Είναι πάντως κρίμα κι αμαρτία,
όταν βάζουμε
στα τρύπια(απ' αγάπη)χέρια Του
μαστίγια
για να βγάλουμε το άχτι μας....
Να γίνονται οι ''αρετές'' μας
εμπόδιο για να Τον συναντήσουν.....
Να βρισκόμαστε
τόσο κοντά στο Φως
κι όμως η καρδιά μας
να είναι σκοτεινή και παγωμένη.....
Πατήρ Ιωάννης Παπαδημητρίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου