Ευρισκόμουν στην Σκήτη μας στο Άγιον Όρος. Εκεί, μία ημέρα, οι αδελφοί ευρίσκονταν σε εκνευρισμό, διότι ένας μάνταλος σφηνώθηκε στην πόρτα και δεν μπορούσαν να τον απελευθερώσουν.
Προσπαθούσαν, τον κτυπούσαν, τον τραβούσαν, θύμωναν, τίποτε· ο μάνταλος εκεί, σφηνωμένος…
Τότε, σηκώθηκα και τους είπα, να τον αφήσουν σε μένα.
Τον πρόσεξα καλά, έκανα μία απλή κίνηση και τον απελευθέρωσα. Οι αδελφοί, με κοίταζαν με θαυμασμό.
Τους λέω λοιπόν:
“Τί με κοιτάτε έτσι, ευλογημένοι;
Δεν έκαμα τίποτε σπουδαίο. Μία κίνηση έκανα, αλλά την έκανα με προσευχή και ηρεμία!
Εσείς, έτσι που είχατε νευριάσει, δεν θα ελευθερώνατε τον μάνταλο ούτε μέχρι αύριο...”.
Όταν η ψυχή είναι ταραγμένη, θολώνει το λογικό και δεν βλέπει καθαρά!
Μόνον όταν η ψυχή είναι ήρεμη, φωτίζει το λογικό, γιά να βλέπει καθαρά την αιτία κάθε πράγματος!
Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου