«Η μητέρα μιλούσε στον Θεό όπως μιλούσε στον πατέρα»
Από παιδί, η μητέρα μου μας πήγαινε στην εκκλησία. Ήμασταν έντεκα παιδιά και μας πήγαινε όλους στην εκκλησία. Ως παιδιά, της λέγαμε ότι μας πονάνε τα πόδια, ότι θέλαμε να βγούμε έξω. Και η μητέρα μας έλεγε: «Παιδια δεν ξέρεις τι σημαίνει προσευχή και δεν ξέρεις πώς να προσεύχεσαι στον Χριστό, αλλά ο πόνος στα πόδια σου είναι η προσευχή σου στον Θεό. Αυτή είναι η προσευχή σου όταν πονάνε τα πόδια σου για τον Χριστό. Να κουράζεται το σώμα σου για τον Χριστό, γιατί δεν ξέρεις να προσεύχεσαι, γιατί είσαι παιδί».
Αυτό που με εντυπωσίασε στη μητέρα μου ήταν η προσευχή της. Η μητέρα μου μιλούσε στον Θεό όπως μιλούσε στον πατέρα μου. Έλεγε, «Θεέ μου, γιατί τα κοτόπουλα μου δεν γεννούν αυγά; Θέλω να ταΐσω αυτά τα παιδιά!», ή «Γιατί η αγελάδα δεν δίνει γάλα;», ή «Γιατί το γουρούνι πέθανε από αρρώστια; Λοιπόν, Θεέ μου, δεν βλέπεις ότι έχω στόματα να ταΐσω εδώ;». Αυτή την προσωπική σχέση με τον Θεό την έμαθα από τη μητέρα μου και την είχα στη φυλακή, μαζί με τη σχέση μου με τη μητέρα μου.
Η μητέρα μου δεν ήξερε καθόλου τη θεολογία. Αν τη ρωτούσες τι σήμαινε η Αγία Τριάδα, δεν ήξερε. Γνώριζε μόνο τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, αλλά δεν ήξερε τι σήμαινε η Αγία Τριάδα. Αν μπορείς να έχεις πίστη σε αυτό το απλό, είσαι ο πιο ευτυχισμένος! Δεν χρειάζεσαι άλλη θεωρία. Τίποτα δεν θα μπορέσει να σας εξαπατήσει, τίποτα δεν θα διαταράξει την πίστη σας. Ούτε οι θάνατοι των παιδιών της, ούτε η φτώχεια ούτε τα πλούτη ενόχλησαν τη μητέρα. Δεν ήταν πλούσια, αλλά σε κάθε περίπτωση, περάσαμε καλά. Ούτε ο πλούτος την έκανε περήφανη, ούτε η φτώχεια την ταπείνωσε, αλλά παρέμεινε τόσο πιστή στην πίστη της και τόσο άμεση στη σχέση της με τον Θεό.
_________________________________________________
(Πατέρας Gheorghe Calciu, Living Words, εκδ. Bonifaciu, 2009, σελ. 159)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου