14 Μαΐου - Πριν από 39 χρόνια, η ευλογημένη Diveyevo Anna (Bobkova-Morozova) /1896 - 05/14/1984 / εκοιμήθη προς Τόν Κύριο.
Για πολλά χρόνια, η ευλογημένη Άννα Βασίλιεβνα περπατούσε από το ένα χωριό στο άλλο. Σε νεαρή ηλικία -ξυπόλητη, ακόμα και τον χειμώνα, και τα τελευταία χρόνια τα αμετάβλητα παπούτσια της ήταν γαλότσες.
Όταν εμφανίστηκαν τα υπεραστικά λεωφορεία τη δεκαετία του 1950, η ευλογημένη ταξίδευε «από εδώ κι εκεί». Οι οδηγοι γνώριζαν καλά τη μητέρα Άννα και την έβαζαν δωρεάν.
Συχνά καθόταν στο σταθμό των λεωφορείων. Ο σταθμός των λεωφορείων ήταν μικρός, ξύλινος, με ένα παγκάκι και ένα μικροσκοπικό παράθυρο όπου αγόραζες εισιτήριο. Δεν υπήρχε αρκετός χώρος και η Άννα Βασίλιεβνα συχνά διώχτηκε αγενώς και προσβλητικά: εδώ, λένε, οι άνθρωποι κάθονται.
Είναι γνωστό ότι η Άννα ήταν σύζυγος του προέδρου της κρατικής φάρμας και όταν έμεινε χήρα, ο ερημίτης του Σάροφ, ο πρεσβύτερος Ανατόλι, την ευλόγησε για το κατόρθωμα της ανοησίας για χάρη του Χριστού, λέγοντας ταυτόχρονα: " Περιπλανηθείτε στο Ντιβέεβο». (Έδωσε όρκο να μην συναντηθεί με τα ενήλικα παιδιά της μέχρι εκείνη τη στιγμή).
Στο κελί όπου έμενε η ευλογημένη ηλικιωμένη υπήρχε εικόνα του Αγ. Σεραφείμ, η μακαρία συχνά πλησίαζε αυτήν την εικόνα και ρωτούσε: «Πού; - Στη συνέχεια, κουνώντας το κεφάλι της, είπε: "Α, καταλαβαίνω ..." - Και πήγε από υπακοή εκεί όπου οι άνθρωποι χρειάζονταν βοήθεια. Μερικές φορές εξαφανιζόταν κάπου για πολλή ώρα, περιπλανήθηκε μόνη στα δάση και τους δρόμους.
Υπήρχαν περιπτώσεις όταν σε ένα όνειρο η ευλογημένη εμφανίστηκε στους κατοίκους του Diveevo και προειδοποίησε για κινδύνους, επικείμενα προβλήματα. Της ήρθαν παντελώς άγνωστα άτομα, τα οποία την ευχαριστούσαν για τη βοήθειά της. Καλοκαίρι και χειμώνα φορούσε ένα καπιτονέ σακάκι, παλιό και αδύναμο, συχνά πήγαινε για ύπνο όχι στο κρεβάτι, αλλά στο κατώφλι.
Τα τελευταία χρόνια, άρχισε να ζει σε ένα μικρό σπίτι στον αριθμό 16 της οδού Lesnaya, το οποίο αγόρασε η μοναχή Μαργαρίτα (Lakhtionova) /+1997/ και η τυφλή Ματρόνα ζούσε μαζί της. Η μακαρία Άννα ήρθε κοντά τους και τους είπε: «Εγώ θα ζήσω εδώ, είμαι μητέρα παιδιών».
Και πριν από αυτό, περνούσε τη νύχτα σε μια καλύβα στο Ντιβέεβο και μετά σε μια άλλη. Συχνά διανυκτέρευα σε ένα ξύλινο κτήριο στην είσοδο του παλιού μοναστηριού, όπου βρίσκεται τώρα το τυπογραφείο της μονής. Πολλές φορές την άκουγαν να τραγουδάει και να προσεύχεται εκεί.
Η δίκαιη γυναίκα γνώριζε εκ των προτέρων τον θάνατό της και προετοιμάστηκε γι' αυτόν. Πέθανε στις 14 Μαΐου 1984, στην εορτή της εικόνας της Θεοτόκου «Απρόσμενη Χαρά».
Έθαψαν την ευλογημένη γριά Άννα σύμφωνα με το πασχαλιάτικο έθιμο στο νέο νεκροταφείο Diveevo.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου