Τό ἔτος 1959
Ἡ κόρη ἑνός ἀνθρώπου ἀπό τήν περιοχή Στρέμνα Γκόρα, κοντά στό Λέλιτς, ἦταν ἄρρωστη καί ἐπί τρία
χρόνια βρισκόταν ἀκίνητη στό κρεβάτι. Κάποια φορά,
τή μετέφεραν μέ αὐτοκίνητο στο μοναστήρι καί μέ μιά
κουβέρτα τήν ὁδήγησαν στήν ἐκκλησία. Ὁ πατήρ Ἰουστῖνος τῆς διάβασε εὐχή. Μετά τήν εὐχή σηκώθηκε καί
μετά ἀπό τρία χρόνια περπάτησε. Καί τότε, ὅπως καί τήν πρώτη φορά, ἦρθε στήν ἐκκλησία μέ αὐτοκίνητο, καί
ἀφοῦ προσευχήθηκε, κατευθύνθηκε μόνη στό αυτοκίνητο πηγαίνοντας πρός τό χωριό. Ὁ κινητήρας ὡστόσο δέν
ἔπαιρνε μπροστά. Οἱ ἄνθρωποι πού ὑπῆρχαν ἐκεῖ ἄρχισαν νά σπρώχνουν τό αὐτοκίνητο, ἀλλά μάταια. Αὐτή
ἔβγαινε ἀπό τό αὐτοκίνητο γιά νά φτιάξει τή μηχανή
καί μετά καθόταν στό αὐτοκίνητο, ἀλλά ἡ μηχανή δέν λειτουργοῦσε. Αὐτό ἐπαναλήφθηκε πολλές φορές. Τότε
ἐκείνη εἶπε: «πηγαίνω μέ τά πόδια στο βουνό». Είχε μαζί της καί ἕνα μικρό παιδί. Πήρε το παιδί στην αγκαλιά
λιά της και μαζί μέ αὐτό ἀνέβηκε στο πιό ψηλό ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου