Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Σάββατο 10 Ιουνίου 2023

Πόσο δύσκολο είναι νά είσαι άνθρωπος!!!


Είμαστε πολύ κακοί και πολύ ανόητοι.  Σήμερα, σε μια γωνιά του δρόμου, ένα νεαρό ορφανό τραγουδούσε για τη μάνα της φωτιάς, λίγο ψεύτικο, με ηχείο και αρνητικό το «Έλα πάλι στο σταθμό μας».  Ξέσπασα στα γέλια.  Του έδωσα μια μωβ δεκάρα.  Ήταν κάτι εξωτικό, λαχριμώδες και βραχνό, σαν Dan Spătaru μετά από μια νύχτα ποτού.
 Ο κόσμος περνούσε από το ορφανό, άλλοι γελούσαν, άλλοι τον κορόιδευαν.  Ένας άντρας του είπε να σωπάσει.  Ένας νεαρός τον κλώτσησε στον κώλο.  Έφυγε δακρυσμένος με το ηχείο του και τα πάντα.  Τα ανθρωποειδή χαμογελούσαν από ευτυχία, μερικές κακές μητέρες σχολίαζαν: είναι απαράδεκτο.
 Θυμήθηκα: παντού στην Ευρώπη και στον κόσμο υπάρχουν φοιτητές, ορφανά, άνθρωποι του δρόμου, που τραγουδούν κάτι για μια δεκάρα.  Είναι κάτι ευχάριστο, αλλά και φιλανθρωπία τελικά.
 Θυμάμαι όταν ήμουν φοιτητής σε ένα έργο σε όλη την Ευρώπη, έπαιζα κιθάρα και φωνή, με άλλους δύο Ρουμάνους, δεκάδες τραγούδια στη Βιέννη, ακριβώς μπροστά από το Cafe Mozart, όπου έχουν τις καλύτερες σοκολάτες ποτέ.  Τα δάχτυλα πάγωσαν στις χορδές, κι εμείς IU, IU IU předui, předui, Hruscă, Șeicaru, Socaciu.  Έκανα πολλές χιλιάδες σελίνια.  Ο κόσμος άκουγε, χειροκροτούσε.  Μετά από περίπου τρεις ώρες, λίγο-λίγο, μπήκα στο καταπράσινο μπαρόκ καφέ, παρήγγειλα κέικ Μότσαρτ και λικέρ καφέ.  Ηταν υπεροχο.
 Αυτά τα ορφανά παιδιά, όταν κλείνουν τα 18, ουσιαστικά πετιούνται στο δρόμο, απορριφθέντα από μια κακή κοινωνία.  Άλλοι ζητιανεύουν, άλλοι κλέβουν, άλλοι δουλεύουν για τρία λέι στα μαύρα, άλλοι γίνονται ιερόδουλες, κοιμούνται σε υπόγεια ή θάμνους.  Μια τεράστια τραγωδία που κλαίει στον Παράδεισο, κρυμμένη κάτω από την κουβέρτα της αναισθησίας.  Ένας ωκεανός από δάκρυα κάθεται στο στήθος μας, σαν τα λιθόστρωτα ενός πρόσφατου εμφράγματος.
 Μερικά παιδιά προσπαθούν να τραγουδήσουν.  Και κάποια κακά ανθρωποειδή έρχονται και τα χλευάζουν.
 Θα το έκανα αν είχα χρήματα, κάποιους οικισμούς όπου οι άνθρωποι του δρόμου μπορούν να κοιμηθούν στη ζέστη, όπως είδα σε μια ταινία με τον Τζέισον Στέιθαμ και ένα κοριτσάκι.
 Πόσο δύσκολο είναι να είσαι άνθρωπος.


Δεν υπάρχουν σχόλια: