Τὸ κομποσχοίνι μπορεῖ νὰ ἀλλάξει τὶς ἀποφάσεις τοῦ Θεοῦ: νὰ
ἐξαλείψει τὰ γράμματα στὴν Βίβλο τῆς Ζωῆς καὶ νὰ γράψει ἄλλα.
Στὴν Φοβερὰ Κρίση ὁ ἀδελφὸς δὲν θὰ μπορέσει νὰ βοηθήσει τὸν
ἀδελφό, οἱ ἅγιοι θὰ σιωποῦν, οἱ Ἄγγελοι καὶ αὐτοὶ θὰ κριθοῦν, μόνο
τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ θὰ παραμένει ὡς τελευταία ἐλπίδα.
Ἂν ὁ ἄνθρωπος παραδίδεται στὴν γαστριμαργία, τότε τὸ
κομποσχοίνι τρόπον τινὰ βαραίνει στὸ χέρι του, σὰν νὰ ἦταν
μολυβένιο. Ἂν ἔπεσε σὲ πορνεία, τότε τὸ κομποσχοίνι γίνεται ὀξὺ
σὰν τὰ ἀγκάθια τῶν ζιζανίων. Ἂν ὁ ἄνθρωπος ἔπεσε σὲ ἀκηδία καὶ
ἀπελπισία, τότε τὸ κομποσχοίνι σιωπᾶ. Ἂν κανεὶς κατέχεται ἀπὸ
τὴν κενοδοξία, τότε τὸ κομποσχοίνι γίνεται ψυχρό, σὰν νὰ παγώνει
στὸ χέρι του. Στὴν κατάσταση τῆς πνευματικῆς ὑπερηφάνειας ὅ
ἄνθρωπος ξεχνάει τελείως τὸ κομποσχοίνι, καὶ ἂν τὸ φοράει, τὸ
κάνει σὰν τὴν πόρνη ποὺ κοσμεῖται μὲ τιμαλφῆ. Ἂν ὁ ἄνθρωπος
βρίσκεται σὲ κατάσταση ἀμέλειας καὶ ραθυμίας, τότε σιγὰ-σιγὰ
χάνει τὸ κομποσχοίνι του.
Τὸ κομποσχοίνι εἶναι ὅμοιο μὲ τὸ παραμυθένιο νῆμα τῆς Ἀριάδνης,
τὸ ὁποῖο βγάζει τὸν νοῦ ἀπὸ τοὺς λαβυρίνθους τῶν ἀντιφάσεων
καὶ τὶς πλεκτάνες τῆς φαντασίας στὴν ἐλευθερία τῆς πίστεως. Τὸ
κομποσχοίνι εἶναι τὸ βαρόμετρο τῆς πνευματικῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου:
ἐλευθερώνει τὴν καρδία ἀπὸ τὶς ἀμφιβολίες καὶ τὴν ὑπερήφανη
αὐτοπεποίθηση, τὴν δειλία καὶ τὴν αὐθάδεια (τὸ «ἐπιτρεπτὰ τὰ
πάντα»), τὴν φιλαρχία καὶ τὴν δουλεία, τὸν πόλεμο μὲ τὶς σκιὲς
τῆς φαντασίας μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου