ΑΦΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΥΛΟΥ ΝΙΚΗΤΑΡΑ. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΚΛΑΙΕ.

ΑΦΗΓΗΣΗ

ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ

ΠΑΥΛΟΥ ΝΙΚΗΤΑΡΑ

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΚΛΑΙΕ

῾Ο Γέροντας Παῦλος πάντα διένειμε ἕνα φυλλάδιο σὲ ὅλους

ἐκείνους τοὺς προσκυνητὲς τῆς Πάτμου ποὺ τὸν ἐπισκέπτονταν στὸ

κελλί του. Τὸ φυλλάδιο αὐτὸ ἦταν μιὰ μικρὴ πραγματεία γιὰ τὴν τιμὴ

τῶν Ἱερῶν μας εἰκόνων καὶ εἶχε ὡς ἐξώφυλλο τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ

ποὺ δάκρυσε καὶ ποὺ φυλάσσεται μέχρι σήμερα στὸ Σκευοφυλάκιο τῆς

Μονῆς τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου στὴν Πάτμο. Ἡ ὀνομασία του

ήταν “Τὸ Εικόνισμα” καὶ περιεῖχε καὶ τὸ θαῦμα τῆς εἰκόνος τοῦ Χριστοῦ ποὺ δάκρυσε, θαῦμα τὸ ὁποῖο ὁ Γέροντας τὸ διηγοῦνταν μὲ ζῆλο,

ἐνθουσιασμὸ καὶ πολὺ πίστη. Ποτὲ ὅταν ἄκουγες τὸν Γέροντα νὰ τὸ

διηγεῖται ξανὰ καὶ ξανὰ δὲν κουραζόσουν. Οἱ ἐπαναλήψεις τοῦ Γέροντα ήταν ευχάριστες. ῎Αλλωστε κάθε φορὰ ποὺ τὸν ἄκουγες νὰ ἀφηγεῖται κάτι αντλοῦσες ἀπὸ τοὺς λόγους του πίστη, θάρρος καὶ ἀγωνιστικότητα. Ηταν ἀληθινὰ ἕνα χάρισμα Θεοῦ μὲ τὸ ὁποῖο προίκισε ὁ

Θεὸς τὸν Γέροντα.

Τὸ κείμενο ἔχει ὡς ἑξῆς: Ὅποιος ἀμφισβητεῖ τὰ θαύματα εὑρίσκεται εκτός πραγματικότητας. “Όπου δούλεται Θεὸς νικᾶται φύσεως τάξις!” Καὶ ένα τέτοιο καταπληκτικὸν θαῦμα συνέβη κατὰ τὸ

1925 ὅταν ἡ εἰκόνα τοῦ Κυρίου μας, τὸ ῞Αγιον Μανδήλιον, ἔκλαψε.

περιστατικὸν αὐτὸ τὸ ἔζησα τότε ποὺ ἤμουν δέκα ἐτῶν καὶ εἶμαι

αυτόπτης μάρτυς ὅπως κι ἑκατοντάδες ἄλλοι Πάτμιοι τὸ γνωρίζουν καὶ τὸ ἐνθυμοῦνται μέχρι σήμερον. Ἡ εἰκόνα τοῦ Κυρίου μας ανήκενστην οικογένεια της Ειρήνης Κουντούρη η οποία έμενε δίπλα στην 

μητρικής μου οἰκίας και έναντι της οικίας τοῦ Φιλικοῦ Ἐμμανουηλ

Ξάνθου. Ο σύζυγος εὑρίσκετο εἰς Ἀμερικὴν καὶ ἐπὶ δέκα ολόκληρα

χρόνια εἶχεν ἐγκαταλείψει τὴν σύζυγον μὲ τὰ δύο του παιδιὰ τὴν Μαρία  καὶ τὸν Μιχάλη καὶ οὔτε ἕνα δολλάριο δὲν εἶχε στείλει εἰς τὴν

οἰκογένειάν του. Σημειώσατε ὅτι μὲ τὸν Μιχάλη ἤμασταν συμμαθήταὶ εἰς τὸ Δημοτικό, συνομίληκοι καὶ παιδικοὶ φίλοι, καθ᾽ γείτονες.

Ἡ πτωχὴ μητέρα διὰ νὰ ζήσῃ τὰ παιδιά της ἀπεφάσισε νὰ πωλήσῃ

τὴν Εικόνα του Σωτήρος Χριστοῦ. Ἡ Πάτμος καὶ τὰ Δωδεκάνησα

εὑρίσκονται ὑπὸ Ιταλική κατοχή. Και το νησί μας επισκέφτηκε απο

την Ρόδον ἕνας ἀρχαιολόγος, Ἑβραῖος τὴν καταγωγήν. Ἐπληροφορήθη τὰ τῆς Εἰκόνας καὶ ἀφοῦ τὴν ἐμελέτησεν προσωπικῶς,-ἀπεφάνθη μάλιστα ὅτι ἡ κορνίζα, τὸ πλαίσιον ποὺ περιέβαλεν τὴν εἰκόνα ἦτο τοῦ ἔκτου (6ου) μ.χ. αἰῶνος-προσέφερεν διὰ τὴν ἀγοράν της ἑκατὸν

(100) χρυσές λίρες Αγγλίας. Ἐμέτρησεν ἀφ᾽ ἑσπέρας τὶς 50 λίρες καὶ

τὴν ἑπομένην θὰ κατέβαλεν τὰς ὑπολοίπους διὰ νὰ παραλάβῃ τὴν

Εἰκόνα. Τὴν ἑπομένην ἡμέραν τὰ παιδιὰ τῆς οἰκοκυρᾶς τῆς Εἰκόνας

ἔφευγον διὰ τὸ σχολεῖον. Καὶ τότε λέγει ἡ μητέρα στὰ παιδιά· “Νὰ ἀσπασθεῖτε διὰ τελευταίαν φορὰν τὸν Χριστούλη, διότι θὰ ἔλθῃ ὁ

Εβραίος νὰ τὴν πάρῃ. Τὰ παιδιὰ αλληλοκοιτάχθηκαν καὶ λέγουν εἰς

τὴν μητέρα των “Μαμά, τρελλὴ εἶσαι ποὺ θὰ πωλήσῃς τὸν Χριστούλη, Σὲ ποιὸν θὰ λέμε τὸ Πάτερ ἡμῶν ποὺ μᾶς ἔμαθες;” “Παιδιά

μου τί νὰ κάνωμε; Δὲν ἔχουμε ἄλλο πρᾶγμα νὰ πωλήσωμε. Θὰ ἀποθάνωμε ἀπὸ τὴν πείνα”. Τὰ παιδιὰ ἀντιλέγουν: “Μαμά, δέκα χρόνια

δὲν πεθάναμε. Θὰ μᾶς ἀφήσῃ ὁ Χριστούλης τώρα νὰ ἀποθάνουμε;” Η μητέρα ἐπιμένει καὶ τότε πῶς ἀλλοιῶς νὰ ἀντιδράσουν τὰ παιδιά, ξεσπασαν εἰς τὸ κλάμα μὲ βαθὺ πόνον εἰς τὴν ψυχήν των. Ἀκριβως τὴν

ὥραν ποὺ ἔκλαιγαν τὰ παιδιὰ ὁ Χριστὸς ἔκλαψε καὶ μέχρι σήμερον

φαίνεται ἐπὶ τῆς Εἰκόνος ἡ ρύη τῶν δακρύων.

Ἔβαλαν τὶς φωνὲς τὰ  παιδιά μου “ὁ Χριστός μας κλαίει! Δὲν θέλει νά τόν πουλήσουμε. Δίπλα η οικογένεια μου ακούσαμε τίς φωνές 

τῶν παιδιῶν καὶ τρέξαμε ὀκτὼ παιδιὰ καὶ οἱ δύο γονεῖς μου-καὶ εἶδαμε πρώτοι μάρτυρες τὸν Χριστὸν ποὺ ἔκλαιγε. Ὅταν εἶδα ὅτι δάκρυα

ἔπιπτων εἰς τὸ δάπεδον βρήκα βαμβάκι, τὰ συνέλεξα καὶ τὰ ἔβαλα εἰς

στὸ Εἰκονοστάσι τῆς πρώτης ἀδελφῆς μου. Ἦλθεν σχεδὸν ὅλο τὸ νησὶ

νὰ δοῦν τὸν Χριστὸν ποὺ ἔκλαιγε. Ἦλθεν καὶ ὁ Ἑβραῖος νὰ πάρῃ τὴν

Εἰκόνα. Ἡ οἰκοκυρὰ εἶχε πλέον μεταμεληθεῖ καὶ ὅλοι μας μικροὶ καὶ

μεγάλοι ἐπείσαμε τὸν Ἑβραῖον νὰ πάρῃ τὴν προκαταβολὴν καὶ ἔτσι ἡ

Εἰκόνα ἔμεινεν.

Τὸ οἰκονομικὸ πρόβλημα τῆς οἰκογένειας λύθηκε. Ὁ σύζυγος,

μόλις ἔμαθε τὸ θαῦμα τοῦ Χριστοῦ, ἔστελνε τακτικὰ τὸ ἀπαιτούμενον

ποσὸν καὶ μόλις μεγάλωσε τὸ παιδί του ὁ Μιχαλάκης, τὸν πῆρε στὴν

Ἀμερικὴν στὸ Μισσισσιπὴ τῶν Η.Π.Α. καὶ τὸν ἔκανε κληρονόμον

του. Καὶ σήμερον εἶναι ἕνας τῶν πλουσιοτέρων τοῦ νησιοῦ μας. Τακτικὰ ἔρχεται στὴν γενέτειράν του τὴν Πάτμον οἰκογενειακῶς διὰ νὰ

ἀσπασθῇ τὴν Εἰκόνα τοῦ Σωτῆρος του, νὰ λειτουργηθῇ, νὰ κοινωνήσῃ

τὰ ἄχραντα μυστήρια καὶ νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὰ καθήκοντά του. Ἡ

εἰκὼν τοῦ Κυρίου δι' ολίγον καιρὸν μετεφέρθη εἰς τὸ Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον μοναζουσῶν εἰς τὰ “Αγια τῶν Ἁγίων” καὶ κατόπιν εἰς τὴν

Ἱερὰν Μονήν μας ὅπου εὑρίσκεται εἰς τὸ θησαυροφυλάκιον διὰ προσκύνημα ὑπὸ τῶν εὐλαβῶν προσκυνητῶν μας.

Ὁ αὐτόπτης μάρτυς τοῦ Θαύματος

Ἀρχιμ. Παῦλος Νικηταρᾶς