Ο ΜΑΘΗΤΉΣ ΚΑΙ Η ΔΑΣΚΆΛΑ

 

Στην αρχή της σχολικής χρονιάς, η δασκάλα της έκτης τάξης στάθηκε μπροστά στους πρώην μαθητές της πέμπτης τάξης. Έριξε μια ματιά στα παιδιά της και είπε ότι τα αγαπούσε όλα εξίσου και χαιρόταν που τα έβλεπε.

Αυτό ήταν ένα μεγάλο ψέμα, γιατί σε ένα από τα γραφεία της ρεσεψιόν, στριμωγμένο σε μια μπάλα, καθόταν ένα αγόρι που δεν άρεσε στον δάσκαλο.

Τον γνώρισε όπως γνώρισε όλους τους μαθητές της την περασμένη σχολική χρονιά. Ακόμη και τότε, παρατήρησε ότι δεν έπαιζε με συμμαθητές, ήταν ντυμένος με βρώμικα ρούχα και μύριζε σαν να μην είχε πλυθεί ποτέ.

Με τον καιρό, η στάση της δασκάλας απέναντι σε αυτόν τον μαθητή έγινε χειρότερη και έφτασε στο σημείο να θέλει να διαγράψει όλη τη γραπτή του δουλειά με ένα κόκκινο στυλό και να βάλει ένα.

Κάποτε, ο διευθυντής του σχολείου ζήτησε να αναλύσει τα χαρακτηριστικά όλων των μαθητών από την αρχή της εκπαίδευσής τους στο σχολείο και ο δάσκαλος έβαλε την περίπτωση του μη αγαπητού μαθητή μέχρι το τέλος. Όταν τελικά έφτασε κοντά του και άρχισε απρόθυμα να μελετά τα χαρακτηριστικά του, έμεινε άναυδη.

Η δασκάλα που δίδαξε το αγόρι στην πρώτη τάξη έγραψε: «Αυτό είναι ένα λαμπρό παιδί, με ένα λαμπερό χαμόγελο. Κάνει τις εργασίες τακτοποιημένα και τακτοποιημένα. Είναι χαρά να είμαι μαζί του».

Ένας δάσκαλος της δεύτερης τάξης έγραψε γι 'αυτόν: «Είναι ένας εξαιρετικός μαθητής που τον εκτιμούν οι σύντροφοί του, αλλά έχει προβλήματα στην οικογένεια: η μητέρα του είναι άρρωστη με μια ανίατη ασθένεια και η ζωή του στο σπίτι πρέπει να είναι μια συνεχής μάχη με θάνατος."

Ένας δάσκαλος της τρίτης τάξης παρατήρησε: «Ο θάνατος της μητέρας του τον χτύπησε πολύ σκληρά. Βάζει τα δυνατά του, αλλά ο πατέρας του δεν δείχνει ενδιαφέρον γι' αυτόν και η ζωή του στο σπίτι μπορεί σύντομα να επηρεάσει τις σπουδές του αν δεν γίνει τίποτα».

Ένας δάσκαλος της τέταρτης τάξης έγραψε: «Το αγόρι είναι προαιρετικό, δεν δείχνει ενδιαφέρον για μάθηση, δεν έχει σχεδόν καθόλου φίλους και συχνά αποκοιμιέται ακριβώς στην τάξη».

Αφού διάβασε τα χαρακτηριστικά, η δασκάλα ντράπηκε πολύ για τον εαυτό της. Ένιωσε ακόμη χειρότερα όταν την παραμονή της Πρωτοχρονιάς όλοι οι μαθητές της έφεραν δώρα τυλιγμένα σε γυαλιστερό χαρτί δώρου με φιόγκους. Το δώρο του αγαπημένου της μαθητή ήταν τυλιγμένο σε ακατέργαστο καφέ χαρτί. Μερικά από τα παιδιά άρχισαν να γελούν όταν ο δάσκαλος έβγαλε ένα βραχιόλι από αυτό το πακέτο, στο οποίο έλειπαν μερικές πέτρες και ένα μπουκάλι άρωμα, το οποίο ήταν γεμάτο το ένα τέταρτο.

Αλλά ο δάσκαλος έπνιξε το γέλιο στην τάξη, αναφωνώντας:

«Ω, τι όμορφο βραχιόλι! - και, ανοίγοντας το μπουκάλι, της έριξε λίγο άρωμα στον καρπό της.
Την ημέρα αυτή, το αγόρι άργησε μετά το σχολείο, πήγε στον δάσκαλο και είπε:

«Σήμερα μυρίζεις όπως μύριζε η μητέρα μου.

Όταν έφυγε, έκλαψε για πολλή ώρα. Από εκείνη την ημέρα αρνήθηκε να διδάξει μόνο λογοτεχνία, γραφή και μαθηματικά και άρχισε να διδάσκει στα παιδιά καλοσύνη, αρχές, συμπάθεια.

Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα τέτοιας εκπαίδευσης, ο μη αγαπητός μαθητής άρχισε να επιστρέφει στη ζωή. Και όσο περισσότερο τον παρακινούσε ο δάσκαλος, τόσο καλύτερα απαντούσε. Στο τέλος της σχολικής χρονιάς μετατράπηκε σε έναν από τους καλύτερους μαθητές.

Παρά το γεγονός ότι η δασκάλα επανέλαβε ότι αγαπούσε όλους τους μαθητές εξίσου, εκτιμούσε πραγματικά και αγαπούσε μόνο αυτόν. Ένα χρόνο αργότερα, όταν δούλευε ήδη με άλλους, βρήκε ένα σημείωμα κάτω από την πόρτα της τάξης, όπου το αγόρι έγραφε ότι ήταν η καλύτερη από όλους τους δασκάλους που είχε σε όλη του τη ζωή.

Πέρασαν άλλα πέντε χρόνια πριν λάβει ένα άλλο γράμμα από τον πρώην μαθητή της. είπε ότι αποφοίτησε από το κολέγιο και κατέλαβε την τρίτη θέση στην τάξη και ότι συνεχίζει να είναι η καλύτερη δασκάλα στη ζωή του.

Πέρασαν τέσσερα χρόνια και η δασκάλα έλαβε ένα άλλο γράμμα, όπου ο μαθητής της έγραφε ότι, παρά τις δυσκολίες, σύντομα θα αποφοιτούσε από το πανεπιστήμιο με τους καλύτερους βαθμούς και επιβεβαίωσε ότι ήταν ακόμα η καλύτερη δασκάλα που είχε στη ζωή του.

Τέσσερα χρόνια αργότερα, έφτασε ένα άλλο γράμμα. Αυτή τη φορά έγραψε ότι μετά την αποφοίτησή του από το πανεπιστήμιο αποφάσισε να βελτιώσει το επίπεδο των γνώσεών του. Τώρα πριν από το όνομα και το επίθετό του ήταν η λέξη γιατρός. Και σε αυτό το γράμμα, έγραψε ότι ήταν η καλύτερη από όλους τους δασκάλους που είχε στη ζωή του.