Κοιτούσα πόσο άθλιες και άχρηστες και άξιες για γέλια και κλάματα είναι οι γήινες διαστάσεις.
Κανείς δεν σκέφτεται καθόλου τους μεγάλους ηγεμόνες, τους βασιλιάδες, τους προέδρους, τους μαφιόζους. Μια φορά το χρόνο, ίσως, έρχονται τρεις γέροι και ανάβουν ένα στραβό κερί.
Οι μηχανές του πολιτισμού, άντρες ιδιοφυΐας, συγγραφείς, επιφανείς θεολόγοι, πατριάρχες, καθηγητές πανεπιστημίου, εφευρέτες. Κανείς δεν τους θυμάται. Είναι χαμένοι μέσα σε τάφους και βιβλία γεμάτα σκόνη και ακάρεα.
Πόσο σκόνη είναι η δόξα αυτού του κόσμου.
Κανείς εκτός από τη μητέρα σου δεν θρηνεί τον θάνατό σου. Μερικές μέρες μιλούν λίγοι, και μετά απόλυτη, αιώνια σιωπή.
Υπάρχει μόνο μία εξαίρεση. Εάν οι άνθρωποι αισθάνονται τι ήσουν και προσεύχονται σε εσένα.Κοιτάξτε την Αγία Παρασκευή μια κουρελιασμένη νεαρή γυναίκα, που όμως μέσα από τις προσευχές της συγκεντρώνει εκατομμύρια ανθρώπους. Δείτε τη λειψανοθήκη του νέου Αγίου Δημητρίου από το Βουκουρέστι. Ένας ταπεινός βοσκός από τον ποταμό Λομ. Η γραμμή λατρείας του αγίου του σώματος δεν τελειώνει σχεδόν ποτέ.
Οι άγιοι του Θεού είναι ο μόνος σύνδεσμος μεταξύ ουρανού και γης, αψηφώντας και συντρίβοντας τις σφραγίδες αυτού του τεράστιου τάφου που ονομάζουμε γη.
Τα υπόλοιπα, σκόνη, σκόνη, έμφαση, δέος, πλούτη, χρυσός, γαρίδες, χαβιάρι, σαπίλα, κλέφτες μακιγιάζ βάζουν στη βιτρίνα του θανάτου.
Τίποτα δεν μένει από εμάς, εκτός από τις στιγμές της προσευχής και της φιλανθρωπίας.
Βάλτε την καρδιά σας στην προσευχή, γιατί μόνο αυτή μας σώζει από τον αιώνιο θάνατο.
Πατήρ Ιωάννης Ιστρατι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου