Στα ημερολόγια του Taras Shevchenko υπάρχει μια τρομερή καταχώρηση:
«Περπατούσα κατά μήκος του αναχώματος τον Δεκέμβριο. Κόντρα στους ξυπόλητους.
Δώσε, λέει ο ζητιανος. Ήμουν πολύ τεμπέλης για να ξεκουμπώσω το πορτοφόλι μου.
Ο Θεός, απαντώ, θα δώσει. Προχωρώ παραπέρα, ακούω - τον παφλασμό του νερού.
Επιστρέφω τρέχοντας. Αποδεικνύεται ότι ο ζητιάνος μου πνίγηκε στην τρύπα. Ο κόσμος έχει μαζευτεί, ο δικαστικός επιμελητής καλεί ...
Από εκείνη την ημέρα δίνω πάντα σε κανέναν ζητιάνο.
Κι , νομίζω, αποφάσιζε να μετρήσει το όριο της ανθρώπινης σκληρότητας πάνω μου…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου