Ἀναφέρει κάποιος Ἑβραῖος: «Ὁ πατέρας μουἦταν καθαρόαιμος Ἑβραῖος.

 

Ἀναφέρει κάποιος Ἑβραῖος: «Ὁ πατέρας μου

ἦταν καθαρόαιμος Ἑβραῖος. Εἶχε γεννηθῆ στό Sklov

καί ἔτρεφε μίσος γιά τούς Χριστιανούς. Ρατσιστής,

ὄνομα καί πράμα. Ἀπό μικρό παιδί προετοιμαζό-

ταν νά γίνη ραββίνος. Καί γι᾿ αὐτό σπούδαζε καί

μελετοῦσε σκληρά νά μάθη καλά τά μυστικά τῆς

Ἰουδαϊκῆς πίστεως. Ἀκόμη, ἔψαχνε καί ὅλες τίς πα-

ραδόσεις τῆς φυλῆς μας, γιά νά μάθη κάθετί πού

στρεφόταν ἐναντίον τῆς Χριστιανικῆς πίστεως.

Ἦταν φανατικός καί ἀδιάλλακτος ἐναντίον τῶν

Χριστιανῶν. Ὅπως ἦταν μικρός ὁ Ἀπ. Παῦλος.

Μία μέρα, λοιπόν, ἔτυχε νά περάση μέσα ἀπό ἕνα

Χριστιανικό νεκροταφεῖο, μέ σταυρούς.

Καί κοιτάξτε τώρα νά δῆτε τί οἰκονομεῖ ὁ Θεός

Τήν ὥρα, λοιπόν, κατά τήν ὁποία περνοῦσε ἀπό

ἐκεῖ, ἕνα ἀνθρώπινο κρανίο ἦρθε καί μπλέχτηκε στα πόδια του. Δέν τό εἶδε. Σάστισε, λοιπόν. Φαίνεται

ὅτι τό εἶχαν ξεθάψει ἐκεῖνες τίς μέρες καί τό εἶχαν

ἀφήσει προσωρινά ἐκεῖ στά χόρτα μέσα. Εἶχε μάλι-

στα, ἀκόμη, ἐπάνω του καί τό κάτω τό σαγόνι καί

τά μεγάλα δόντια του τοῦ ἔδιναν μία ἀπαίσια ὄψι,

καί ἐμφάνισι.

Λοιπόν, αὐτός θυμωμένος στήν ἀρχή, τό κλώτσησε ἄγρια, ἀλλά ὕστερα τό ἔφτυσε κιόλας.

Καί σάν νά μήν ἔφταναν αὐτά τό ἁρπάζει μέ

νεῦρα καί τό παλουκώνει σ᾿ ἕνα παλούκι ἔτσι ὅπως

παλουκώνουν κάποτε διάφορα κρανία ζώων, γιά νά

φοβοῦνται τα πουλιά καί νά μήν τρῶνε τίς σοδειές.

Τά σκιάχτρα!, τά ὁποῖα λέμε. Ἀλλά δέστε τώρα, τί

ἔπαθε ὁ ἄνθρωπος!

Τή νύκτα ἐκεῖ μέσα στόν καλό ὕπνο πού λένε,

παρουσιάζεται σέ ὄνειρο ἕνας ἐντελῶς ἄγνωστος καί

ἄρχισε μέ παράπονο νά τόν ἐλέγχη καί νά τόν μαλώνη καί νά τοῦ λέη:

"Πῶς τόλμησες καί ἀσέβησες πάνω στά κόκκα-

λα ἑνός Χριστιανοῦ! Πάνω στο κρανίο μου! Ἐγώ

εἶμαι ἕνας Χριστιανός, ἐνῶ ἐσύ εἶσαι ἕνας δεδηλωμένος ἐχθρός τοῦ Χριστοῦ!”.

Τό φάντασμα αὐτό παρουσιάσθηκε πολλές φορές

τίς νύκτες, μέ ἀποτέλεσμα ὁ ἄνθρωπος νά χάση τόν

ὕπνο του»

Εἴχαμε συνεχεῖς τέτοιες ἐμφανίσεις. Ενας φίλος του Χριστιανός τόν συμβούλευσε νά βαπτισθῆ. Συνεχίζει:

«Ναί, ἀλλά ὁ πατέρας μου δέν ἦταν κανένας τυχαῖος.

Ηταν σπουδαγμένος Ἑβραῖος καί δέν ἦταν καθόλου

εὔκολο νά ἀρνηθῆ τή θρησκεία του. Νά παραδεχθῆ

κάτι τέτοιο, ἦταν δύσκολο. Ἀλλά κάτω ἀπ᾿ τήν πί-

εσι τῆς πραγματικότητος ὁ ἄνθρωπος ἀναγκάσθη-

κενά πῆ;

“Θά κάνω ὅ,τι μοῦ πῆς, ἀρκεῖ νά μέ βεβαιώσης ὅτι

θά ἀπαλλαγῶ ἀπ᾿ τό μαρτύριο αὐτό τοῦ φαντάσμα-

τος πού μέ βασανίζει".

Ὁ Χριστιανός ἔμπορος ὅταν ἄκουσε αὐτή τή δή-

λωσι τοῦ πατέρα μου χάρηκε καί ἔκανε αἴτησι πρός

τόν Ἐπίσκοπο, γιά νά τόν δεχθῆ πρῶτα ὡς κατη-

χούμενο και μετά νά βαπτισθῆ ὡς Χριστιανός.

Παρά τίς ὅποιες προφανεῖς δυσκολίες τίς ὁποῖες

εἶχε ὁ πατέρας μου, ἡ αἴτησι συντάχθηκε και τελικά

τήν ὑπέγραψε.

Δύσκολη ἀπόφασι, ἀλλά τήν πῆρε.

Καί τότε τό θαῦμα ἔγινε! Μόλις τήν ὑπέγραψε

τήν αἴτησι, ἀπό ἐκείνη τή νύκτα τό φάντασμα ἐξαφανίσθηκε καί τό πιό σπουδαῖο δέν ξαναφάνηκε.

Καταχάρηκε ὁ πατέρας μου. Ἠρέμησε. Ξανάρθε ή

ὑγεία του.

Ἡ χαρά, λοιπόν, πού τόν κατέλαβε ἦταν τόσο

γάλη, ὥστε αἰσθάνθηκε νά τόν κυριεύη ἡ νέα του πί-

στι πρός τό Χριστό. Πῆγε, τότε, ὁ ἴδιος αὐτοπροσώπως στο Δεσπότη, γιά νά τοῦ ἐξομολογηθῆ τά παντα καί τοῦ ἐξέφρασε τή μεγάλη του ἐπιθυμία νά βαπτισθῆ καί νά γίνη Ὀρθόδοξος.

Καί ἀφοῦ πῆρε τήν ἔγκρισί του, ἄρχισε νά μαθαίνη τά Ὀρθόδοξα δόγματα με μεγάλη προθυμία.

Ἀφοῦ, λοιπόν, βαπτίσθηκε ἔφυγε ἀπ᾿ τό περιβάλλον ἐκεῖνο καί ἦρθε ἕνας καινούργιος ἄνθρωπος.

Ἔζησε μία καινούργια ζωή ἥσυχη καί ἁγία, κάνοντας

καλωσύνες καί βοηθώντας πτωχούς καί ἀπόρους.

Κι ἐμένα μέ δίδαξε νά ζήσω κατά Χριστόν καί

μοῦ ἀνέλυε τίς διαφορές καί τήν ἀνωτερότητα τῆς

Ὀρθοδόξου Πίστεως. Λίγο πρίν πεθάνη μοῦ ἔδωσε

πολύτιμες συμβουλές. Τέλος μοῦ ἔδωσε τήν εὐχή του καί ἔκλεισε τά μάτια του γιά πάντα»(ΣΙ, 134)

Βιβλιογραφία. Ανεξάντλητη χαρά. Πατήρ Ιωάννης Κωστωφ!