Είναι γνωστό ότι περιπλανήθηκε πολύ. Για τη μεγάλη του πίστη, την ταπεινοφροσύνη, την αδιαμαρτύρητη κατοχή θλίψεων και την αθωότητά του, απονεμήθηκε στον ασκητή το χάρισμα της διόρασης και το χάρισμα της θεραπείας.
Βοηθούσε με προσευχές και συμβουλές, μερικές φορές προφήτευε ανοιχτά για το μέλλον και πάντα έβλεπε εκπληκτικά με ακρίβεια τα εσωτερικά ψυχικά και σωματικά προβλήματα οποιουδήποτε ερχόταν σε αυτόν.
Ήταν βαθιά θρησκευόμενος άνθρωπος και τρεφόταν πνευματικά από την περίφημη μακαριστή Μάρθα του Τσαρίτσιν /†1925/, την πνευματική κόρη του δίκαιου Ιωάννη της Κρονστάνδης, η οποία με τη σειρά της τον ευλόγησε για το κατόρθωμα της ανοησίας και το χάρισμα της διόρασης.
Στα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια ήξερε να παρηγορεί τα δεινά: είναι γνωστό ότι ο τελευταίος έλαβε θεραπεία με τις προσευχές του ασκητή. Ο μακαριστός γέροντας βοηθούσε τους ανθρώπους με πνευματικές συμβουλές και μπορούσε να τους προειδοποιήσει εγκαίρως για λανθασμένες και παράλογες ενέργειες.
Ήταν πολύ ευγενικός και τα παιδιά πάντα το νιώθουν αυτό. Τα παιδιά αγαπούσαν να κάθονται στην αγκαλιά του. Και όταν περνούσε στην αυλή, τα μικρά παιδιά έτρεχαν πάντα κοντά του. (Ήθελαν να τον αγκαλιάσουν, αλλά ήταν μικρός, οπότε αγκάλιασαν τα πόδια του).
Σύμφωνα με τις ιστορίες των συγχρόνων, στη μεταπολεμική περίοδο, μια ορισμένη πίστη άκουσε μια ερώτηση από έναν πρεσβύτερο: γιατί ξεκίνησε ένα τόσο μακρύ ταξίδι, επειδή ο οξυδερκής γέροντας Αντρέι ζει στην πόλη τους και θα έπρεπε να είχε γυρίσει σε αυτόν για πνευματική βοήθεια. Όταν ο γέροντας άρχισε να ζητά από τη γυναίκα να δώσει στον ασκητή το βιβλίο, εκείνη ντράπηκε, λέγοντας ότι δεν ήξερε πού να τον ψάξει.
Σε απάντηση, άκουσε ότι ο ίδιος ο ευλογημένος Αντρέι θα την έβρισκε. Και έτσι έγινε - όταν επέστρεψε στην πόλη, ένας γέρος την πλησίασε στο σταθμό. Φανταστείτε την έκπληξή της όταν ο ίδιος άπλωσε τα χέρια του και της ζήτησε να του δώσει το βιβλίο που του έφερνε δώρο.
Ο μακαριστός Ανδρέας προέβλεψε γεγονότα που επρόκειτο να συμβούν στο μακρινό μέλλον.
Ο κόσμος του μίλησε ως προφήτη, κάποιοι τον αποκαλούσαν ακόμη και άγιο, γιατί όλα έγιναν πραγματικότητα. Αλλά ήταν αδύνατο να το πω από αυτόν. Ένας συνηθισμένος άνθρωπος, αλλά μιλάει σε έναν, μετά μπορεί να γυρίσει και να πει στον άλλον για το παρελθόν του και να κοιτάξει το μέλλον.
Μια γυναίκα του εξήγησε ότι ήθελε να πάει στην κόρη της· δεν την είχε δει για πολύ καιρό, και ο Αντρέι του είπε: «Μην πας!» Η γυναίκα άρχισε να εξηγεί πόσο σημαντικό ήταν αυτό το ταξίδι για εκείνη, αλλά εκείνος επανέλαβε: «Μην πας, σου είπα!» Δεν άκουσε και απομακρύνθηκε, με αποτέλεσμα να πάθει ατύχημα και να πεθάνει.
Πολλοί άνθρωποι στράφηκαν σε αυτόν τον εκκεντρικό γέρο με διάφορα αιτήματα, και εκείνος είπε έξυπνα στους ανθρώπους πώς να βρουν μια διέξοδο από τις πιο απελπιστικές καταστάσεις. Και μέσω των προσευχών του, η ζωή των πιστών βελτιώθηκε· πολλοί βρήκαν καλές δουλειές.
Εκτός από το προφητικό δώρο, ο Αντρέι Ιβάνοβιτς είχε το χάρισμα της θεραπείας. Στην οικογένεια όσων γνώριζαν τον μακαριστό Ανδρέα, τρία παιδιά αρρώστησαν βαριά από ελονοσία. Όπως ήταν γνωστό εκείνη την εποχή, η ελονοσία θεωρούνταν θανατηφόρα ασθένεια. Και αποφασίστηκε να καλέσει τον Αντρέι Ιβάνοβιτς στο σπίτι του.
Ο πολυαναμενόμενος καλεσμένος δεν άργησε να εμφανιστεί στο κατώφλι του σπιτιού τους με ένα καρπούζι στα χέρια. Όλη του η «θεραπεία» ήταν κομμένο καρπούζι, το οποίο έφερε σε ένα άρρωστο κορίτσι. Και τα λόγια του: «Φάε! Ολα θα πάνε καλά".
Την επόμενη κιόλας μέρα το κορίτσι άρχισε να αναρρώνει και σύντομα ανάρρωσε πλήρως. Η οικογένεια αντιλήφθηκε αυτό το γεγονός ως πραγματικό θαύμα.
Για πολλά χρόνια, ο ευλογημένος Αντρέι καθόταν στη βεράντα του καθεδρικού ναού του Καζάν στην πόλη του Βόλγκογκραντ, εκλιπαρώντας για ελεημοσύνη. Οι τοίχοι αυτού του ναού θυμούνται τις προσευχές του γέροντα.
Φορούσε ένα ελαφρύ πάνινο πουκάμισο, ζωσμένο με σπάγκο. Το πρόσωπό του ήταν πολύ ευγενικό και προσέλκυε άθελά του τους ανθρώπους. Ο μακαριστός μίλησε πολύ για τον Θεό και καλούσε τους ανθρώπους να πιστέψουν.
Ο υπηρέτης του Θεού Μιχαήλ εργάστηκε στον καθεδρικό ναό του Καζάν. Μετά τη λειτουργία, του δόθηκε ως εργάτης λίγο φαγητό και τάισε τον μακαριστό Ανδρέα, ο οποίος καθόταν συχνά κοντά στην εκκλησία. Ο μακαρίτης δεν είχε δικό του σπίτι· διανυκτέρευε όπου χρειαζόταν. Και στα χρόνια της παρακμής του, ο Γέροντας Αντρέι εγκαταστάθηκε με τον Μιχαήλ.
Οι άνθρωποι έλεγαν ότι ο Μιχαήλ, με τις προσευχές του μακαριστού, έλαβε θεραπεία από μια σοβαρή ασθένεια. Φρόντιζε έναν αδύναμο γέροντα τις τελευταίες μέρες της επίγειας ζωής του. Και μετά το θάνατο του γέροντα, τον έθαψε.
Ο Μιχαήλ κληροδότησε να ταφεί και αυτός δίπλα στον τόπο ταφής του μακαριστού Ανδρέα. Ο τάφος του βρίσκεται δίπλα στον τάφο του ασκητή.
Λένε ότι σε μεγάλη ηλικία έμοιαζε με μωρό. Και προφητικά λόγια ηχούσαν συχνά από τα χείλη του. Επιπλέον, συχνά πρόφερε προφητείες σε απλό κείμενο, χωρίς αλληγορίες.
Ο μακαρίτης Αντρέι πέθανε τον χειμώνα της 23ης Ιανουαρίου 1967 ως αποτέλεσμα ενός μαζικού εμφράγματος του μυοκαρδίου. Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, αυτό συνέβη μετά τη Θεία Λειτουργία, όταν επέστρεφε στο σπίτι του.
Στο δρόμο συχνά σταματούσε και κρατούσε την καρδιά του με το χέρι. Έχοντας φτάσει στην πύλη του σπιτιού, κάθισε σε μια γωνιά από χιόνι και πήγε ήσυχα στον Θεό.
Η κηδεία του τελέστηκε στον καθεδρικό ναό του Καζάν μπροστά σε μεγάλο πλήθος κόσμου. Ο μακαριστός Αντρέι θάφτηκε όχι μακριά από τον πνευματικό του μέντορα, την ευλογημένη Μάρθα του Τσάριτσιν.
Ο λιτός τάφος του βρίσκεται στο Κεντρικό (Dimitrievskoye) νεκροταφείο του Βόλγκογκραντ, όχι μακριά από την είσοδο, στην αριστερή πλευρά του κεντρικού στενού.
Μέχρι σήμερα, το μονοπάτι προς τον τάφο του είναι κατάφυτο από γρασίδι το καλοκαίρι και καθαρό από το χιόνι το χειμώνα, λόγω του ότι πολλοί άνθρωποι έρχονται σε αυτόν καθημερινά, ζητώντας από τον οξυδερκή γέρο τις ευλογίες και τις ιερές προσευχές του .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου