Ο Φοίνικας του Βυζαντίου
Στις σκιασμένες αίθουσες του χρόνου,
Εκεί που οι μαρμάρινες στήλες ψιθυρίζουν μυστικά,
Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία ξεσηκώνει, αφυπνίζει,
Ένας Φοίνικας που αναδύεται από ξεχασμένες στάχτες.
**Ρωμιοί**, αυτοαποκαλούνταν,
Γιοι της Ρώμης, κληρονόμοι της αρχαίας δόξας,
Η πόλη τους στέφεται από την Αγία Σοφία**,
Ένας ουράνιος φάρος στην καρδιά της **Κωνσταντινούπολης**.
Και τώρα, στα ήσυχα ξεχασμένα σοκάκια,
Ακούω τους ψιθύρους μιας προφητείας:
"Επανάσταση! Η Αυτοκρατορία θα ξανασηκωθεί!"
Τα φαντάσματα των αυτοκρατόρων κουνούν το κεφάλι σε επίσημη συμφωνία.
*Ο **Θόλος του Βράχου** μπορεί να στέκεται στην Ιερουσαλήμ,
Η άμμος της Αιγύπτου μπορεί να θάψει αρχαίους ρόλους,
Αλλά η βυζαντινή φλόγα τρεμοπαίζει σε κρυφές γωνιές,
Περιμένοντας την ανάστασή του, τη θριαμβευτική του επιστροφή.*
Αφήστε λοιπόν τα κύματα του Αιγαίου να τραγουδήσουν τις μπαλάντες τους,
Και οι ελαιώνες ταλαντεύονται σε βυζαντινούς ρυθμούς,
Γιατί στις καρδιές των ποιητών και των ονειροπόλων,
Η Αυτοκρατορία ζει, αθάνατη και ανυποχώρητη.
**Χαίρε, Βυζαντινή Αυτοκρατορία!**
(από τεχνητή νοημοσύνη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου