1 Οτι τὰ βέλη σου ἐνεπάγησάν μοι, καὶ ἐπεστήριξας ἐπ' ἐμὲ τὴν χειρά σου
Τὸ ἐνεπάγησαν ἀπὸ τὸ ρῆμα ἐν-πήγνυμι, ἀόριστος β΄ ἐνεπάγην·
| ἐμπήγνυμι = καρφώνω μὲ ἕνα ἀκόντιο, μὲ κάτι αἰχμηρό. Μὲ κάρφωσαν τὰ βέλη σου. Ὄχι μὲ κάρφωσες ἐσὺ ποὺ ἔστειλες τὰ βέλη σου, ἀλλὰ
νιώθω ἐγὼ τὰ βέλη σου. Ἡ ἀπουσία σου εἶναι τὰ βέλη σου. Ἡ ἀπουσία
σου αὐτὴ μοῦ τρυπάει τὰ μέλη μου, μοῦ τρυπάει τὴν ὕπαρξή μου.
Καὶ ἐπεστήριξας ἐπ' ἐμὲ τὴν χεῖρά σου, ἀκούμπησες τὸ χέρι σου, τὸ
χέρι σου εἶναι βαρύ, ἔπεσε βαρὺ ἐπάνω μου τὸ χέρι σου. Ἡ παρουσία σου
εἶναι βαριὰ γιὰ τὴν ἀσθενή μου κατάσταση. Η παρουσία σου μὲ ὑπερβαίνει. Ἡ ἀγάπη σου μὲ συντρίβει. Μπροστὰ στὸ μέγα ἔλεός σου αἰσθά
νομαι νὰ λυγίζουν τὰ πόδια μου, νιώθω ὅτι δὲν μπορῶ νὰ ἀνταποκριθῶ.
4
· οὐκ ἔστιν ἴασις ἐν τῇ σαρκί μου ἀπὸ προσώπου τῆς ὀργῆς σου, οὐκ ἔστιν εἰρήνη ἐν τοῖς ὀστέοις μου ἀπὸ προσώπου τῶν ἁμαρτιῶν μου.
Κατὰ λέξη, δὲν ἔχει ὑγεία τὸ κορμί μου γιατὶ ὀργίστηκες· τὰ ὀστά μου πονοῦν ἐξαιτίας τῶν ἁμαρτιῶν μου.
Ἐδῶ, στὸν 4ο στίχο, μερικοὶ ἑρμηνευτὲς διαβλέπουν ὅτι ὁ ποιητὴς πάσχει ἀπὸ κάποιο σωματικὸ νόσημα. Ἔχει, δὲν ἔχει, δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει.
Περιγράφει δύο καταστάσεις στὸν στίχο αὐτὸν ποὺ μποροῦμε νὰ τὸν κάνουμε δύο ἡμιστίχια. Ἡ ὀργή σου δὲν μ' ἀφήνει να γιατρευτῶ. Καὶ οἱ
ἁμαρτίες μου δὲν μὲ ἀφήνουν νὰ ἔχω ἐσωτερικὴ εἰρήνη. Αντιστρέψτε τὰ ἡμιστίχια. Βάλτε τὸ β' ἡμιστίχιο πρῶτο. Τὸ ποιητικὸ αἴτιο εἶναι τὸ β' ἡμιστίχιο, τὸ βάρος εἶναι στὸ β' ἡμιστίχιο, οὐκ ἔστιν εἰρήνη ἐν τοῖς ὀστέοἷς μου ἀπὸ προσώπου τῶν ἁμαρτιῶν μου. Ἐπειδὴ ἁμάρτησα, ἢ ἐπειδὴ
ἁμαρτάνω. Αὐτὴ ἡ κατάσταση στὴν ὁποία βρίσκομαι, τῆς ἁμαρτίας, δὲν μοῦ ἐπιτρέπει νὰ ἔχω εἰρήνη. Ἡ ἀπουσία τῆς εἰρήνης μοῦ παρουσιάζει τὸ θυμό σου καὶ τὴν ὀργή σου. Αρα, ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ διαμορφώνεται ἀπὸ τὴν
κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου. Δὲν εἶναι ὁ Θεὸς ποὺ στέλνει τὴν ὀργή, εἶναι ὁ ἄνθρωπος που εισπράττει τὴν ἀπουσία τοῦ Θεοῦ ὡς ὀργή. Η συμφιλίωση μὲ τὸν Θεὸ αἴρει τὴν αἴσθηση παρουσίας ὀργῆς.
Βιβλιογραφία: Ψαλω τω θεώ μου εώς υπάρχω. Δημήτρης Μαυρόπουλος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου