Πολὺ πονοῦμε καὶ λίγο ζωογονούμαστε,
πολὺ ὑποφέρουμε καὶ λίγο μπαίνουμε στὴ χαρά.
Νομίζω ὅτι τὸ μήνυμα τὸ χαρούμενο τοῦ Χριστοῦ
εἶναι ὅτι μᾶς δίνει τὴ δυνατότητα
νὰ περάσουμε τὴ ζωηφόρο νέκρωση.
Ὅταν ζήτησαν δύο μαθητὲς νὰ δοξαστοῦν
καὶ νὰ καθίσει ὁ ἕνας ἐκ δεξιῶν καὶ ἕνας ἐξ εὐωνύμων,
Αὐτὸς εἶπε, ὅπως ἀναφέρεται στὸ Τριώδιο,
ὅτι ὁ Κύριος δὲν δίδει τέτοια πράγματα στοὺς δικούς Του,
ὑπόσχεται ποτήριο θανάτου.
Τὸ μεγάλο γεγονὸς εἶναι ὅτι μποροῦμε
νὰ πεθάνουμε περιμένοντας.
Ὅταν περνᾶμε τὴν Γεσθημανῆ,
δὲν μποροῦμε νὰ μιλᾶμε.
Τώρα τὸ ὅτι μιλᾶμε σημαίνει
ὅτι δὲν περνᾶμε Γεσθημανῆ.
Ἀλλὰ τί γίνεται; Τὰ χάνουμε.
Μπορεῖ νὰ τὰ χάσουμε,
μπορεῖ νὰ πέσουμε κάτω,
μπορεῖ νὰ μᾶς ἐγκαταλείψει κάθε δύναμη
σωματική, ψυχική, πνευματική.
Τὸ θέμα εἶναι ἂν μπορεῖς καὶ ξερὸς
νὰ περιμένεις καὶ νὰ εὐγνωμονεῖς.
Κάποιος ὑπάρχει μέσα μας καὶ δίπλα μας,
ποὺ ἱερουργεῖ διαφορετικὰ τὸ μυστήριο τῆς ζωῆς.
Θὰ μποροῦσε εὔκολα νὰ μᾶς πεῖ
ψεύτικα πράγματα, δὲν θέλει.
Θέλει νὰ μᾶς φέρει στὴν αἰώνια ζωή.
Καὶ γιὰ νὰ μπεῖς στὴν αἰώνια ζωὴ
πρέπει νὰ περάσεις ἀπὸ τὸν θάνατο.
Προηγουμένου Βασιλείου Ἰβηρίτου
Θάνατος καὶ χαρά
τεῦχος 366, Μάρτιος 2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου