Ψαλμός 145. Ερμηνεία! 08.Κύριος σοφοί τυφλούς, Κύριος ἀνορθοί κατερραγμένους, Κύριος ἀγαπᾷ δικαίους.

Κύριος σοφοί τυφλούς, Κύριος ἀνορθοί κατερραγμένους, Κύριος ἀγαπᾷ δικαίους,

Ἂς δοῦμε μιὰ μιὰ αὐτὲς τὶς τρεῖς ἐκφράσεις. Τί θὰ πεῖ Κύριος σοφοί τυφλούς; ποιὸς εἶναι ὁ τυφλός; Ο προφήτης Ἠσαΐας βλέπει μια μέρα ποὺ θὰ ἔρθει στὸ μέλλον, τὴν βλέπει ἐν πνεύματι: Πνεῦμα Κυρίου ἐπ' ἐμέ, οὗ

εἵνεκεν ἔχρισέ με· εὐαγγελίσασθαι πτωχοῖς ἀπέσταλκέ με, ἰάσασθαι τοὺς συντετριμμένους τὴν καρδίαν, κηρύξαι αἰχμαλώτοις ἄφεσιν καὶ

τυφλοῖς ἀνάβλεψιν (Ησ. 61,1). Οἱ τυφλοί, οἱ συντετριμμένοι, δὲν εἶναι

οἱ σωματικὰ τυφλοὶ καὶ οἱ σωματικὰ συντετριμμένοι. Πῶς μπορῶ νὰ

κάνω σοφὸ τὸν τυφλό; Τὸν κάνω σοφὸ ὅταν δεῖ, καὶ δεῖ τὴ σοφία Κυρίου.

Ὁ τυφλὸς δὲν κάνει πλέον τίποτα ποὺ εἶναι ἀντίθετο πρὸς τὸ θέλημα τοῦ

Κυρίου, αὐτὴ εἶναι ἡ σοφία του. Ακόμη περισσότερο, ἡ σοφία ποὺ ἀπο-

κτοῦν οἱ τυφλοὶ εἶναι ἡ σχέση τους μὲ τὸν Χριστό, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ ἐνυπόστατη σοφία τοῦ Θεοῦ, ἡ ἁγία Σοφία.

Ὅταν κάνει τὰ θαύματά του ὁ Χριστός, θὰ τὸ ἔχετε προσέξει, συνήθως τρέχουν αὐτοὶ νὰ τὸν εὐχαριστήσουν καὶ λέει: πορεύου καὶ μηκέτι ἁμάρτανε (Ἰωάν. 8,11). Σὲ μία ἐξαιρετικὴ ἀποστροφή, στὸ διήγημα

«Ὑπὸ τὴν βασιλικὴν δρῦν», ὅταν ἐν ἐκστάσει ὁ Παπαδιαμάντης βλέπει

τὸ δέντρο νὰ γίνεται νύμφη, σκέφτεται ἀπὸ τὸ μάθημα τῆς θρησκευτικῆς

ἱστορίας ποὺ ἔκανε στὸ σχολεῖο, ποὺ τοὺς ἔλεγε, λέει, ὁ καθηγητὴς τῶν

θρησκευτικῶν γιὰ μία θεραπεία τυφλοῦ ποὺ περιγράφει τὸ εὐαγγέλιο

στὴν ἀρχὴ ὁ πρώην τυφλὸς ἔβλεπε τοὺς ἀνθρώπους σὰν δέντρα, καὶ μετὰ

τοὺς ἔβλεπε ὡς ἀνθρώπους (βλ. Μάρκ. 8,24). Αὐτὴ εἶναι ἡ σοφία τοῦ

πρώην τυφλοῦ. Πῶς θὰ περάσει ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους -ἀντικείμενα στους

ἀνθρώπους - πρόσωπα. Νὰ ἀποκτήσει ἐκείνη τὴν ἄνωθεν σοφία, ποὺ θὰ

ἐνθρονίσει ἐντός του τὴν ἀγάπη.

Κύριος ἀνορθοί κατερραγμένους, Κύριος ἀγαπᾷ δικαίους,

Ανθρώπους ποὺ εἶναι ἀπελπισμένοι, τοὺς ἀνορθώνει καὶ τοὺς ἀγαπᾶ.

Ἀλλὰ ἡ ἀγάπη αὐτὴ φανερώνεται στὸν δίκαιο. Ὁ Θεὸς εἶναι ἀγάπη, ἀλλὰ

ποιὸς θὰ τὸ καταλάβει ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ἀγάπη, ἂν δὲν ἔχει φτάσει νὰ εἶναι

δίκαιος; Δηλαδὴ κατ' οὐσίαν ὁ θεόπτης μπορεῖ νὰ καταλάβει ὅτι ὁ Θεὸς

εἶναι ἀγάπη. Ὁ Θεὸς εἶναι οὕτως ἢ ἄλλως ἀγάπη, μᾶς τὸ λένε ὅλα τὰ

κείμενα, μᾶς τὸ καταθέτει ἡ πείρα, ἡ ἁγιοπνευματικὴ πείρα τῶν ἁγίων,

προφητῶν, ἀποστόλων, εὐαγγελιστῶν, πατέρων καὶ διδασκάλων. Ἀλλὰ

δὲν μπορῶ νὰ τὸν ἀποδεχθῶ ὡς ἀγάπη, ἐὰν δὲν φτάσω σὲ μία κατάσταση

νὰ κοινωνῶ μαζί του, γιὰ νὰ ἀντιληφθῶ ὅτι εἶναι ἀγάπη, γιὰ νὰ ζήσω τὴν

ἀγάπη του.