07 .ποιοῦντα κρῖμα τοῖς ἀδικουμένοις, διδόντα τροφὴν τοῖς πεινῶσι.
Κύριος λύει πεπεδημένους,
Πρέπει νὰ προσδιορίσει ποιὸς εἶναι αὐτὸς ὁ Θεός, ποὺ ἂν τὸν ἔχω βοηθό
μου εἶμαι μακάριος. Μᾶς εἶπε, λοιπόν, ὅτι εἶναι ὁ Δημιουργός, ἀλλὰ καὶ
ὁ προνοητής, αὐτὸς ποὺ προνοεῖ. Προνοεῖ πῶς; Μὲ τὸ νὰ δικαιώνει τὸν
ἀδικούμενο, νὰ τρέφει τὸν πεινῶντα, νὰ ἐλευθερώνει τὸν αἰχμάλωτο
(πεπεδημένος = ὁ ἁλυσοδεμένος). Αὐτὰ θὰ τὰ δοῦμε σὲ μία ἀλληγορική
διάσταση: ὁ ἄνθρωπος πάντα εἶναι ἀδικημένος. Γιατί εἶναι ἀδικημένος;
Γιατὶ πεθαίνει, καὶ αὐτὸ εἶναι ἀδικία, δὲν εἶναι ὁ προορισμός
θάνει. Ὁ ἄνθρωπος πάντα πεινάει, ἀλλὰ ὁ Χριστὸς τὸν καλεῖ νὰ πορευτεῖ πρὸς αὐτὸν γιὰ νὰ πάψει νὰ πεινάει, ὁ ἐρχόμενος πρός με οὐ μὴ πεινάσῃ (Ἰωάν. 6,35), καὶ μάλιστα αὐτὴ ἡ κίνηση λογίζεται ὡς νίκη, τω νικῶντι, λέει καὶ πάλι ὁ Χριστός, δώσω αὐτῷ φαγεῖν (Αποκ. 2,7). Και τί τοῦ δίνει γιὰ φαγητό; Τὸ σῶμα του καὶ τὸ αἷμα του.
Δημήτρης Μαυρόπουλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου