Όσιος Μαρτινιανός. ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ.

Ή ένδοξη, και θαυμαστή ζωή του Μαρτινιανού αξίζει να διαβαστεί διεξοδικά. Τί δεν υπέφερε ό μακάριος αυτός, μόνο και μόνο για να εκπληρώσει τις εντολές του Κυρίου! 

Σε ηλικία δεκαοκτώ ετών ό Μαρτινιανός αποσύρθηκε σε όρος της Καισάρειας Καππαδοκίας ονομαζόμενο Κιβωτός, όπου έζησε είκοσι πέντε χρόνια ασκητικού βίου με νηστεία, αγρυπνία και προσευχή, παλεύοντας με πολλούς και ποικίλους πειρασμούς. Κάποτε πού ήρθε μια γυναίκα στο κελί του με σκοπό να τον δελεάσει, ό Μαρτινιανός, αντιλαμβανόμενος ότι θά ενέδιδε στην αμαρτία, άναψε φωτιά και πήδηξε μέσα με γυμνά πόδια• παρέμεινε γυμνόπους στη φωτιά, μέχρι πού ό πόνος έφερε δάκρυα στα μάτια του κι έσβησε κάθε πόθο εντός του. 

Όταν άλλος πειρασμός ενέσκηψε, ό Μαρτινιανός αποσύρθηκε σ’ ένα ξερονήσι καταμεσής του πελάγους και ζούσε εκεί μόνος. 

Μετά από χρόνια, κάποιο πλοίο εκεί κοντά ναυάγησε κατά τη διάρκεια θαλασσοταραχής και μόνο μία νεαρή γυναίκα βγήκε σώα στο νησί. Ό Μαρτινιανός πήδηξε μέσα στη θάλασσα για ν’ αποφύγει και αυτόν τον πειρασμό- τότε εμφανίστηκε ένα δελφίνι σταλμένο από τη Θεία πρόνοια, τον πήρε στη ράχη του και τον έβγαλε στη στεριά σώο κι άβλαβή. ’Έκτοτε ό όσιος αποφάσισε να μην κάνει κανένα τόπο μόνιμη κατοικία του, παρά να ταξιδεύει συνεχώς από   τόπο σε τόπο. Μέσα σε δυο χρόνια πέρασε από 164 πόλεις, περιπλανώμενος, νουθετώντας και καθοδηγώντας τους ανθρώπους. Τελικά ήρθε στην Αθήνα, όπου αναπαύθηκε εν Κυρίω το έτος 422.