(Από λόγο του π. Γερασίμου μια Κυριακή σαν τη σημερινή)
Θα απορήσουν λέει οι άνθρωποι, γιατί οι άγιοι, οι άνθρωποι του Θεού, είναι ταπεινοί μέχρι να πεθάνουν, είναι ταπεινοί και μετά θάνατον και θα πουν ενώ ξέρουν ότι έκαναν ελεημοσύνες, έσωσαν κόσμο, τάισαν πεινασμένους ένδυσαν γυμνούς επεσκέφθησαν ασθενείς, θα πουν επειδή είναι ταπεινοί πότε Σε είδαμε πεινώντα, διψώντα, ή εν φυλακή και ήλθομεν προς Σε; Και θα πει ο Χριστός, μακάρι να το ακούσουμε κι εμείς, αδελφοί μου, θα πει ο Χριστός: Εάν εποιήσατε τούτο τω αδελφώ μου τω ελαχίστω εμοί εποιήσατε.
Πρέπει να το χωνέψουμε ότι ο κάθε άνθρωπος, όσο μικρός κι αν είναι, και η πείνα και η φτώχεια και η δίψα, δεν είναι μόνο σωματική, αδελφοί μου. Υπάρχουν και σήμερα άνθρωποι που είναι φτωχοί, που είναι νηστικοί, αλλά είναι πνευματικοί, είναι γεμάτοι αρετές. Διψάνε για Χριστό, διψάνε για Αγία Γραφή, διψάνε για λίγη χαρά, για λίγο Ευαγγέλιο, για αιωνιότητα. Και αυτό πείνα είναι, και αυτό δίψα είναι. Όταν λες στον άνθρωπο τον καλό λόγο, απόψε έχουμε αγρυπνία, απόψε έχει παράκληση, έχει απόδειπνο και κυρίως το πιο δύσκολο απ' όλα, όταν η ζωή σου είναι ζωή αγία, όταν πας εκκλησιά και η ζωή σου είναι σύμφωνη με τον Θεό, είναι κήρυγμα αυτό. Ο άλλος σε βλέπει και παραδειγματίζεται και τον κάνεις να έλθει αυτός προς τον Χριστό. Και αυτό είναι ελεημοσύνη. Η μεγαλύτερη ελεημοσύνη.
Αδελφοί μου, είθε να μπορέσουμε κι εμείς να καταλάβουμε, να πιστέψουμε και να τρομάξουμε λίγο, ότι είναι αιώνιος η ζωή. Και η ζυγαριά που θα κριθούμε είναι η ελεημοσύνη και να έχουμε για τον διπλανό μας, τον φίλο μας και τον εχθρό μας ελεημοσύνη, να έχουμε στο μυαλό μας ότι πρέπει να μάθουμε να συγχωράμε.
Και ένας άλλος άγιος σύγχρονος, αδελφοί μου, σας κούρασα απόψε, συγγνώμη, να πω κι αυτό και να τελειώσω, ένας άλλος άγιος ο πατήρ Παϊσιος είπε σε μένα:
“Γεράσιμε, όταν η ζωή μου δεν είναι καλή” -- ξέρουμε όλοι τι είναι καλή και τι είναι κακή, ξέρουμε όλοι τι είναι ηθική και τι ανήθικη, δεν θα κάτσω να το αναλύσω, μας ελέγχει η συνείδηση όταν κάνουμε το κακό και μας επαινεί όταν κάνουμε το καλό. Μου έλεγε λοιπόν, ο πατήρ Παϊσιος:
“ Όταν δεν κάνω τα καθήκοντα μου καλά”, -- αυτός ήξερε τι καθήκοντα είχε, άλλα καθήκοντα έχει η νοικοκυρά, άλλα ο γιατρός, άλλα η καλόγρια, άλλα ο δάσκαλος. Μου έλεγε, λοιπόν: “όταν δεν κάνω τα καθήκοντά μου καλά, έρχονται οι συγγενείς μου, άνθρωποι που δεν τους ξέρω, από την γενιά του πατέρα μου και της μάνας μου, πάπποι προπάπποι, προ- προπάπποι, άνθρωποι που δεν τους ξέρω και μου λένε, 'γιατί μας ξέχασες'; Μου παραπονούνται οι πρόγονοί μου. Μου λένε ότι όταν δεν κάνω τα καθήκοντα μου καλά, δεν φτάνει η αρετή μου σε αυτούς. Ενώ όταν η ζωή μου είναι ενάρετη, φτάνει η αρετή και κοντά τους.
Όταν αδελφοί μου είμαστε ηθικοί, ελεήμονες, άνθρωποι προσευχής, υπομονής , ταπείνωσης, φτάνει η αρετή μας μέχρι τους προπάππους μας, τους προγόνους μας. Αδελφοί μου, είναι πολύ σημαντικό αυτό. Όσο θυμώνω, και βρίζω, και ασχημονώ και πορνεύω, δεν κολάζω μόνο τον εαυτό μου, τον Γεράσιμο, βλάπτω και όσους είναι πριν από εμένα, τους νεκρούς προγόνους μου. Όταν κάνω νηστεία, και προσευχή, και ελεημοσύνη, και υπομονή, η ενάρετη ζωή μου ακτινοβολεί και σε αυτούς που έχουνε πεθάνει. Ας σκεφτούμε, αδελφοί μου, πόσο καλό κάνομε και στον εαυτό μας αλλά και σε όλο τον κόσμο, σε όλη την οικουμένη, όταν έχουμε αρετή. Και πόσο κακό, πόση φθορά, πόση ζημιά κάνουμε όταν φεύγουμε από τον Θεό, όταν υβρίζουμε τον Θεό, όταν θίγουμε την Παναγία μας. Είθε να το προσλάβουμε, είθε να το ακούσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου