Ταξίδια, του Παρθενίου Άγγέεφ. Ό Μολδαβός στάρετς Ιωάννης του είπε κάποτε:

«Άκουσε: όταν έφτασα στό μοναστήρι του Νιαμέτς, έμαθα από το στάρετς Παίσιο τή νοερά προσευχή, πώς ξεκινάς, πώς τή συνεχίζεις στά πρώτα στάδια καί πώς άργότερα πού θά έχεις προχωρήσει. ’Έτσι άρχισα νά τήν εφαρμόζω. Ή προσευχή αύτή μου φάνηκε τόσο γλυκιά, ώστε τήν προτιμούσα περισσότερο άπ’ όλον τόν κόσμο. Αύτός ήταν ό λόγος πού άπόφευγα τούς άδελφούς καί άγαπούσα τήν ήσυχία. Πήγαινα συχνά στήν ερημιά, απόφευγα κάθε περισπασμό καί κυρίως τήν άργολογία. Γιά χάρη τής προσευχής αύτής ταξίδεψα δυό φορές ώς το Άγιο Όρος, έκανα ύπακοή, έπιδόθηκα σε άγώνες καί νηστεία, έκανα μετάνοιες καί όλονύκτιες αγρυπνίες, μέ τήν ελπίδα ν’ άποκτήσω τήν άδιάλειπτη αύτή καρδιακή προσευχή.

»Γιά χάρη τής προσευχής αυτής κλείστηκα πολλές φορές στό κελί μου καί ύπόφερα πολλά, μέχρι έσχατης κούρασης. Μετά από πολλά χρόνια τέτοιας δοκιμασίας, ή προσευχή άρχισε σταδιακά νά βαθαίνει. Άργότερα, πού ζούσα στή σκήτη Ποκρώφ (Αγία Σκέπη), μέ έπισκέφτηκε ό Κύριος, γιά ν’ απαντήσει στίς προσευχές τού π. Πλάτωνα. ’Ένιωσα μιά άπερίγραπτη χαρά στήν καρδιά μου κι ή προσευχή άρχισε νά δουλεύει μέσα μου. Ή προσευχή αύτή είναι τόσο γλυκιά, πού δέ μέ αφήνει ούτε νά κοιμηθώ. Κοιμάμαι μόνο μιά ώρα, μά καί τότε καθισμένος σέ μιά καρέκλα. Όταν ξυπνώ, έχω τήν εντύπωση ότι δέν κοιμήθηκα καθόλου. «Έγώ καθεύδω καί ή καρδία μου αγρυπνεί», όπως διαβάζουμε καί στήν 'Αγία Γραφή (Άσμα Ασμάτων ε'2). Καί τότε άρχισαν νά εμφανίζονται οί καρποί τής προσευχής. Είναι άλήθεια, παιδί μου, πώς ή Βασιλεία τών Ούρανών «εντός ή(υ)μών έστι» (Λουκ. ιζ' 21).

» Μέσα μου γεννήθηκε μιά αγάπη γιά όλον τόν κόσμο καί δέχτηκα το χάρισμα τών δακρύων. Τήν Αγία Γραφή τή νιώθω τόσο γλυκιά, κυρίως τήν Καινή Διαθήκη καί τούς Ψαλμούς, ώστε δέ χορταίνω νά τή διαβάζω. Κάθε λέξη της μέ καταπλήσσει καί μέ ωθεί περισσότερο νά κλαίω. Θεέ μου! Μού αποκάλυψες τήν άκατάληπτη καί μυστηριώδη σοφία Σου. 

Συχνά, όταν διαβάζω τούς Ψαλμούς ή άπαγγέλω τήν προσευχή του Ιησού, βρίσκω τόν εαυτό μου έξω από το σώμα μου, δέν ξέρω όμως πού, άν είμαι μέσα ή έξω άπ’ αυτό, μόνο ό Θεός γνωρίζει. Καί τήν ώρα πού συνέρχομαι, βλέπω τόν ήλιο ν’ άνατέλλει».

Ό στάρετς Βασίλειος Κίσκιν γνώριζε τόν στάρετς Ιωάννη τής Μολδαβίας καί δέν υπάρχει άμφιβολία ότι είχε κι ό ίδιος παρόμοιες έμπειρίες πού θά είχε περιγράψει στόν Μελχισεδέκ, όταν του δίδασκε τήν καρδιακή προσευχή.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΟΣΙΟΣ ΣΤΑΡΕΤΣ ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ Ο ΕΡΗΜΙΤΗΣ ΤΩΝ ΔΑΣΩΝ ΡΟΣΛΑΒΛ ΠΕΤΡΟΣ ΜΠΟΤΣΗΣ.