ΟΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ
Γιατί δεν πήγαινε σε προσκυνήματα!!
Ο όσιος Ιάκωβος θεωρούσε θαύμα το ότι άξιωνόταν να ιερουργεί τα άχραντα μυστήρια, να ποδηγετεί τον λαό του Θεού, να απαλύνει τον πόνο των ανθρώπων, να στηρίζει τους κλονουμένους,
να προσεύχεται για
τους<< εντειλαμένους αυτόν εύχεστε υπέρ αυτών>>.
Αισθανόταν μία πληρότητα ψυχική που δεν την αντικαθιστούσε με τίποτα άλλο.
Δεν επιθυμούσε να δει θαύματα, γιατί τα ζούσε.
Οι κινήσεις του ήταν καθημερινά, μέσα στο χώρο του θαύματος.
Και το μοναστήρι του ήταν η πηγή των θαυμάτων.
Μιαν ημέρα τον ρωτήσαμε γιατί δεν πηγαίνει στους Αγίους τόπους ή σε άλλα προσκυνήματα.
Η απάντησή του ήταν σαφής:
- Με συγχωρείτε, είμαι ηγούμενος και πνευματικός πατέρας.
Καθημερινά έρχεται κόσμος με προβλήματα, με ασθένειες, με θλίψεις, με ανέχειες και ζητάει στήριξη, παρηγοριά, ενίσχυση.
Αν εγώ έλειπα ποιος θα ενδιαφερόταν να τους παραμυθήσει, να τους φέρει πιο κοντά στο Χριστό μας;
Αυτός θα με κατέκρινε, γιατί θα εκτελούσα πλημμελώς τα καθήκοντά μου.
Και στον Θεό μας δεν θα ήμουν αρεστός, αλλά και στους συνανθρώπους μας που θα έλεγαν.
- Καλά αυτός ο Ιάκωβος δεν κάθεται στο μοναστήρι του;
Δεν τον γεμίζει η παρουσία του Χριστού μας της Παναγίας μας, του Οσίου Δαυίδ, όλων των Αγίων μας;
Άλλωστε μας έλεγε ο γέροντας, ο Πανάγιος Τάφος δεν είναι η Αγία μας Τράπεζα;
Εσείς να πηγαίνετε στα Πανάγια προσκυνήματα, όπως έρχεστε εδώ και να ενισχύεσθε.
Εγώ<< τα πάντα ισχύω εν το ενδυναμούντι με Χριστώ>>.( Φίλιπ. δ' 13).
Δρος Χαραλάμπους Μπούσια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου