Η Maya Ebralidze θυμάται:
«Κάποτε, κατά τη διάρκεια της ζωής του πατέρα Γαβριήλ, προσευχόμουν το βράδυ, σκέφτηκα: «Έχω βαρεθεί να θυμάμαι τόσους πολλούς ανθρώπους, αφήστε τον καθένα να σκεφτεί τον εαυτό του, έχω αρκετά τον εαυτό μου». Και ανέφερα μόνο λίγους κοντινούς μου ανθρώπους.Την άλλη μέρα ήρθα στον πατέρα Γαβριήλ. Όταν πλησίασα για ευλογία, εκείνος, αντί να ευλογήσει, μου είπε:
«Πρέπει να προσεύχεσαι όχι μόνο για εκείνους που σου είναι οικείοι και αδελφοί αλλά και για εκείνους που βρίσκονται στη φυλακή, σε οίκο ανοχής, σε ανικανότητα. , σε κίνδυνο.» , στο δρόμο μου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου