Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας άνθρωπος που παραπονιόταν συνεχώς για τα δεινά του. Μπορούσε να τα απαριθμήσει μέρα νύχτα, θυμόταν κάθε μπελά που είχε.
«Εδώ», σκέφτηκε εκείνος ο άντρας, «όταν σταθώ ενώπιον του Κυρίου, θα με ρωτήσει: «Πες μου για τα βάσανά σου, ώστε να διαλέξω για σένα ένα μέτρο ουράνιων χαρών ανάλογο με τα βάσανά σου».Και, λοιπόν, κατέγραψε όλες τις λύπες του, μεγάλες και μικρές, σε ένα ξεχωριστό τετράδιο, για να μη χάσει κάτι άθελά του όταν αναφέρεται στον Θεό και να μη χάσει τη χαρά του παραδείσου.
Και τότε ο άνθρωπος πέθανε και στάθηκε ενώπιον του Κυρίου. Και ο Κύριος του είπε:
«Πες μου για τις χαρές που έζησες στη ζωή. Δεν θα μπορώ να προσδιορίσω χωρίς αυτό για ποιο μέτρο ουράνιας χαράς είστε έτοιμοι.
Και εκείνος ο άνθρωπος δεν μπορούσε να απαντήσει τίποτα, γιατί δεν λογάριαζε τις χαρές του, αλλά μόνο τα δεινά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου