Με την ευκαιρία της τέλεσης της ακολουθίας του Αγιασμού για την έναρξη του σχολικού έτους, καλό είναι να γνωρίζουμε, ότι η ακολουθία του Αγιασμού .

Με την ευκαιρία της τέλεσης της ακολουθίας του Αγιασμού για την έναρξη του σχολικού έτους, καλό είναι να γνωρίζουμε, ότι η ακολουθία του Αγιασμού είναι αρχαία παράδοση της Εκκλησίας μας, για να έρχεται η χάρη του Θεού στη ζωή του ανθρώπου, μέσα απο το νερό, που είναι πρωταρχικό στοιχείο της φύσης και της ζωής. 

Επειδή λοιπόν οι άνθρωποι παρασυρόμενοι απο διάφορες δεισιδαιμονίες παρακολουθούσαν τα νερά, όταν πήγαιναν να αντλήσουν από τις πηγές και τα ποτάμια, εξαρτώντας αναλόγως την ζωή τους από την ροή των υδάτων μέσα από μαντικές συμβουλές και προλήψεις, η Εκκλησία από πολύ νωρίς εξαγίασε την πρακτική αυτή με την ακολουθία του Αγιασμού. Απο την μία μεριά υπενθύμιζε συμβολικά το βάπτισμα του Χριστού στον Ιορδάνη, δια του οποίου αγιάσθηκαν τα ύδατα κ η φύση ολόκληρη μέσα από την ακολουθία του Μεγάλου Αγιασμού, που τελείται μόνο κατά τα Θεοφάνεια. Από την άλλη παρείχε την χάρη του Θεού μέσα από την απτή πραγματικότητα του αγιασμένου νερού στους ανθρώπους, συνδέοντάς τους με τον Θεό και απομακρύνοντάς τους σταδιακά απο την πλάνη των ειδώλων, μέσα από την ακολουθία του μικρού Αγιασμού, που δημιουργήθηκε και πρός τιμήν της Παναγίας μας και μπορεί να τελείται συνεχώς πρός ευλογία τών πιστών.

Οι πλανεμένες βέβαια δοξασίες και συνήθειες, οι δεισιδαιμονίες και οι προλήψεις δεν εξαφανίστηκαν και δυστυχώς ταλαιπωρούν πολλούς ανθρώπους, οι οποίοι μπορεί να είναι βαπτισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί και να αγωνίζονται πνευματικά, δεν παύουν ομως δυστυχώς να αμφιταλαντεύονται και να δυσπιστούν, προσπαθώντας να ισορροπήσουν μεταξύ του αγιασμού τους από την χάρη του Θεού και της εξάρτησής τους από ματόχαντρες, σκόρδα, φυλακτά και άλλα, τα οποία πολλές φορές καλύπτονται φαινομενικά με εκκλησιαστικό χαρακτήρα για να μπορούν ευκολότερα να παραπλανήσουν τους ανθρώπους. Τούτο είναι πολύ επιζήμιο πνευματικώς και πρέπει άμεσα και με την συμβολή του πνευματικού Πατέρα να αποστασιοποιούμαστε από αυτά, ειδάλλως προσβάλλουμε την θυσία του Χριστού. Διότι όπως λέει ο Μέγας Βασίλειος στην Αγία Αναφορά της θείας Λειτουργίας του: Ο Χριστός ήλθε για να μας απομακρύνει από την πλάνη των ειδώλων.

Το βέβαιο είναι οτι εναπόκειται στον άνθρωπο να επιλέξει ελεύθερα ή να ακολουθήσει τον δρόμο του Θεού και να εμπιστευτεί την ζωή της Εκκλησίας ή να άγεται και να φέρεται από τον διάβολο μεσα από τέτοιου είδους προληπτικές συνήθειες.

Η τέλεση λοιπόν του Αγιασμού παρέχει την ευλογία του Θεού στην ζωή μας. Προσευχόμαστε ζητώντας την χάρη του Θεού για το ξεκίνημα της νέας εργασίας μας, της νέας χρονιάς ή ακόμη την ευλογία του Θεού στο νέο σπίτι, κατάστημα ή το αυτοκίνητο κλπ.

 Με τον τρόπο αυτό περιφρουρείται η ζωή και το έργο μας από την χάρη του Θεού και αναλόγως της βιοτής μας προοδεύουμε. Παράλληλα παρέχουμε και παράδειγμα στους υπόλοιπους, συγγενείς, γνωστούς, φίλους και άλλους, επιτελώντας έτσι και τον καθήκον της ιεραποστολής μας, που δεν είναι άλλο, από το να φαίνεται ο ορθόδοξος χριστιανικός προσανατολισμός μας, μέσα από τις πράξεις μας κ όχι μόνο μέσα από τα λόγια μας.

Με την ακολουθία του Αγιασμού το ευλογημένο νερό παραμένει πλέον αναλλοίωτο, όσα χρόνια κι αν περάσουν, κατι που δεν συμβαίνει με το κοινό νερό, το οποίο έχει την επισήμανση της ημερομηνίας λήξης του. Κι αυτό βέβαια δεν έχει σχέση με τον βασιλικό και τις άσηπτες ιδιότητες που ενδεχομένως προσδίδει, όπως ανοήτως λένε κάποιοι, αλλά με την μεταβολή που υφίσταται το νερό από την χάρη του Θεού, η Οποία μεταθέτει οποιοδήποτε ζώντα μικροοργανισμό εκτός του αγιασμένου ύδατος και το διατηρεί αναλλοίωτο. Εξάλλου ο βασιλικός, που χρησιμοποιείται μόνο για το ράντισμα του Αγιασμού, δεν υπάρχει όλες τις εποχές, αλλά ούτε και σε όλο τον κόσμο και μπορεί κάλλιστα να αντικατασταθεί από άλλο φυτό.

Ίσως ο πρώτος ιστορικά αγιασμός νερού, έγινε από τον Μωϋσή, όπως αναφέρεται σε ενα ἀπό τά ἀναγνώσματα τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς ἑορτῆς τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Το περιστατικό αυτό περιγράφεται στο 15ο κεφάλαιο του βιβλίου της Εξόδου της Παλαιάς Διαθήκης και ἀναφέρεται στήν θαυμαστή μετατροπή του πικροῦ καί ἀκατάλληλου νεροῦ τῆς πηγῆς Μερρᾶ σέ γλυκό καί πόσιμο νερό. Αὐτό τό θαῦμα συντελέσθηκε, ὅταν ὁ Μωϋσῆς ἔβαλε το ξύλο, που του υπέδειξε ο Θεός μέσα στά νερά τῆς πηγῆς. Ἐδῶ κατ' αρχάς έχουμε μια συμβολική προεικόνιση του βαπτίσματος του Κυρίου στον Ιορδάνη, γι αυτό το συγκεκριμένο ανάγνωσμα διαβάζεται και τα Θεοφάνεια. Έχουμε ομως και μία προφητική ἀναφορά τῆς εὐλογίας καί τοῦ ἁγιασμοῦ ἐκ τοῦ τιμίου Σταυροῦ καί μάλιστα μιά προεικόνιση τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Ἁγιασμοῦ. Ὅταν ὁ Ἱερεύς τελεῖ τόν ἁγιασμό, ἀφοῦ εὐλογήσει σταυροειδῶς τό νερό ἐμβαπτίζει σ’αὐτό τόν Τίμιο Σταυρό σέ ἀνάμνηση τοῦ βαπτίσματος τοῦ Χριστοῦ καί τό κάνει φορέα παντοτινό τῆς χάρης τοῦ Θεοῦ καί γι’ αὐτό ἄφθαρτο μέσο καθαγιασμοῦ τῆς ζωῆς μας.