Η πολυλογία στην προσευχή δεν προσφέρει τίποτα το θετικό σύμφωνα και με τα εξής λόγια του Κυρίου, « Προσευχόμενοι δε μη βατολογήσητε ώσπερ οι εθνικοί΄ δοκούσι γαρ ότι εν τη πολυλογία αυτών εισακουσθήσονται » (Ματ. στ΄, 7). Και βέβαια πολυλογία δεν είναι μόνο τα πολλά λόγια αλλά είναι και κάθε άλλης μορφής βαττολογία και ασταμάτητη φλυαρία. Όταν ο άνθρωπος στην προσευχή του μιλάει μόνο αυτός, πότε θα ακούσει τι του λέει ο Θεός; Ο Ηλί είπε στο μικρό Σαμουήλ, όταν του ξαναμιλήσει ο Θεός να του πει, « λάλει, Κύριε, ότι ακούει ο δούλος σου »(Α’ Βασ. γ’,9). Πόσο ανόητο είναι να μη ακούει κανείς τα λόγια του Χριστού, αλλά να μιλάει αυτός συνέχεια. Είναι σαν να του λέει, « άκουε Κύριε, ότι μιλάει ο δούλος σου ». Η Μαρία άκουγε τα λόγια του Κυρίου και δε μίλαγε αυτή για να ακούει ο Διδάσκαλος. (Λουκ.ι’,
Ιωάννης Χ. Δήμος πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου