Όταν γνώρισα τον Βασίλη πριν από λίγους μήνες, είχε καρκίνο. Στην πραγματικότητα με κάλεσε η αδερφή του και μου είπε ότι ήθελαν να φτάσουν στην εκκλησία αμέσως. Ήταν Παρασκευή όπως θυμάμαι. Του είπα ότι διακονώ από τις 16:30 το Μυστήριο του Αγίου Ευχελαίου και μιλάμε στο τέλος της λειτουργίας. Η λειτουργία πέρασε και είδα κάπου στην εκκλησία έναν άντρα ψηλό και πολύ αδύνατο, λίγο σκυμμένο και εξαιρετικά καταβεβλημένο. Μπήκα στο γραφείο της ενορίας και τον άκουσα. Μου είπε ότι είχε χάσει πολύ βάρος σε σύντομο χρονικό διάστημα και αρχικά το είχε αποδώσει στις εξαντλητικές οικοδομικές εργασίες. Δεν είχε εξομολογηθεί για αρκετά χρόνια στην ενορία που ανήκε. Ντρεπόταν για τον ιερέα της ενορίας. Δεν πάω πατέρα, δεν έχω νηστέψει χρόνια, δεν πηγαίνω στην εκκλησία την Κυριακή, ντρέπομαι και για τον πατέρα στο χωριό. Θέλω ακόμα να αλλάξω τη ζωή μου και αν με δεχτείς έρχομαι να εξομολογηθώ την αγιότητά σου. Έτσι λοιπόν, δεν δίστασα και το έλαβα. Την επόμενη μέρα τον εξομολόγησα. Μια εξομολόγηση όσο μια δύσκολη και ριψοκίνδυνη επέμβαση. Έκλαψε και απελευθέρωσε την ψυχή του. Του έδωσα την άδεια να κοινωνήσει αμέσως, καθώς η κατάσταση ήταν τέτοιας φύσης. Την άλλη μέρα ήρθε στη Θεία Λειτουργία και του πρόσφερα τον Χριστό με την ελπίδα να σώσει την ψυχή του. Στο τέλος, του συνέστησα λίγο Ακάθιστο και του έδωσα λίγο λάδι από το Μυστήριο του Αγίου Ευχελαίου να το καταναλώνει καθημερινά χωρίς να φάει. Επρόκειτο να φύγει στο εξωτερικό και ταυτόχρονα να ξεκινήσει την κυτταροστατική θεραπεία. Μου υποσχέθηκε ότι θα προσευχηθεί και δεν θα χάσει ούτε μια νηστεία χωρίς εξομολόγηση και Κοινωνία. Ήμουν πεπεισμένος ότι δεν θα είχε καν χρόνο, δεδομένου του πόσο άσχημα τον είχα δει στην τελευταία μας συνάντηση. Τι λίγη πίστη είχα. Πριν από λίγο μου έγραψε αφού δεν είχαμε μιλήσει εδώ και λίγους μήνες. Αγαπητέ Πατέρα, δεν ξέρω πώς να σου πω, αλλά από την ημέρα που έφυγα από την εκκλησία σου και μοιράστηκα τον Χριστό η ζωή μου άλλαξε. Όχι μόνο άρχισα να προσεύχομαι τακτικά και να νηστεύω αλλά η σκέψη του θανάτου έπαψε να με ενοχλεί τόσο πολύ. Ήμουν ήσυχος και ένιωθα τόσο γαλήνιος που ο θάνατος δεν φαινόταν πια σαν το χειρότερο δυνατό πράγμα. Μετά τον τελευταίο γύρο κυτταροστατικών, επανέλαβα τις αναλύσεις και η έκπληξη ήταν σωστή. Ο καρκίνος ήταν σε ύφεση, οι εξετάσεις ήταν καθαρές και μου είχε δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία. Περιμένω να φτάσω στη Ρουμανία και να ξαναλάβω τον Χριστό. Ευχαριστώ!
Ναι αδέρφια, ο Χριστός θεραπεύει ακόμα κι εκεί που η επιστήμη και η λογική δεν σας δίνουν πλέον ελπίδα.
ΥΓ: Το μήνυμα επισυνάπτεται στο αίτημα του Βασίλε. Να δώσω ελπίδα σε άλλους άπιστους σαν εμένα, που το αναβάλλουν συνέχεια και ο Θεός δεν έχει αποστρέψει το πρόσωπό του από αυτούς.
Πατήρ Αλέξανδρος Λούγκο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου