Στα βρετανικά νησιά (στα μέσα του 7ου αιώνα) βρέθηκε να
διακονεί ως αρχιεπίσκοπος Canterbury ο χαρισματικός Θεόδωρος, ο οποίος
καταγόταν από την Ταρσό της Κιλικίας, ανδρώθηκε στην Αντιόχεια, μορφώθηκε στην
Κωνσταντινούπολη και ακολούθησε τον Μάξιμο τον Ομολογητή στους δογματικούς
αγώνες του στη Δύση. Έλαβε μέρος στη σύνοδο του Λατερανού (649) και εν συνεχεία
παρέμεινε στη Ρώμη (στη μονή των Κιλίκων), για να έρθει τελικά αντιμέτωπος με
τη μεγαλύτερη πρόσκληση της ζωής του· στη Ρώμη, με την υπόδειξη του φίλου του
Αδριανού του Άφρου, εξελέγη αρχιεπίσκοπος Canterbury στην Αγγλία, όταν κενώθηκε
η έδρα. Ο Θεόδωρος με τη συνδρομή του Αδριανού αναγέννησαν τον χριστιανισμό στα
βρετανικά νησιά και έθεσαν τις βάσεις της μορφωτικής και της πολιτισμικής
ανάπτυξης της χώρας. Η εποχή του Θεοδώρου επί είκοσι δύο συναπτά έτη θεωρούνται
από τον Βέσα τον Αιδέσιμο ως τα ευτυχέστερα από τότε που εγκαταστάθηκαν οι
Αγγλοσάξονες στο νησί. Η μικρή αυτή συμβολή στο έργο του μεγάλου πατρός
παρακολουθεί την ανάπτυξη του κελτικού χριστιανισμού και τις επιδράσεις της
βυζαντινής Ανατολής στην απώτερη λατινική Δύση. (Από την παρουσίαση στο
οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου