* * *
«Μπροστά στον Τίμιο Σταυρό Σου, οι πολεμιστές που σε βρίζουν, Κύριε, θαυμάζουν τον έξυπνο στρατό. Διότι ντύθηκες στεφάνι όνειδος, έβαψες τη γη με λουλούδια, ντύθηκες με την κατακόκκινη ρόμπα της όνειδος, έντυσες τα σύννεφα με το στερέωμα. Με μια τέτοια ματιά καταλαβαίνουμε τη συμπόνια Σου, Χριστέ. Μεγάλο το έλεός σου, δόξα σοι» (Μεγάλη Παρασκευή. Τροπάριο, 3η ώρα).
Σύμφωνα με τον απόστολο, είμαστε «κληρονόμοι του Θεού και συγκληρονόμοι του Χριστού, αρκεί να υποφέρουμε μαζί Του, για να δοξαστούμε και εμείς μαζί Του» ( Ρωμ. 8:17 ). "Ας." Το βάσανο επιβεβαιώνεται στον Χριστιανισμό ότι είναι «μέσο για τη μεγάλη ανάβαση προς τον Θεό» («Ακρόπολη»). Όποιος θέλει να γίνει Χριστιανός αναπόφευκτα θα ανακαλύψει στην καρδιά του κάποιο θερμό πόνο, ένα ζωογόνο έλκος: τη συμμετοχή του στη ζωή και τα δεινά του Χριστού και των ανθρώπων.
Γι' αυτό καλούμαστε καθημερινά να προσευχόμαστε με τα λόγια: «Η αγάπη σου τραυμάτισε τις ψυχές μας» (6η ώρα). Και οι Χριστιανοί ζουν με την ανοιχτή τους πληγή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου