25 Φεβρουαρίου.
«Αν δαγκώνετε και καταβροχθίζετε ο ένας τον άλλον, προσέχετε μήπως καταστραφείτε ο ένας από τον άλλον» ( Γαλ. 5:15 ).
Δάγκωσε, φάε! Τι δυνατές εκφράσεις! Αλλά όχι πολύ δυνατό όταν κοιτάμε την πραγματικότητα. Τι επίθεση κακίας και κακίας από όλες τις πλευρές! Και τι επιζήμια επίδραση έχει σε φρέσκες, νεαρές ψυχές που δεν έχουν ακόμη βιώσει την πικρία και το αδυσώπητο των ανθρώπινων κρίσεων! Κάποτε θα μας αποκαλυφθούν οι καρποί της επίγειας εχθρότητάς μας και θα τρομοκρατηθούμε. Ο Θεός θέλει ειρηνοποιούς, αλλά μαλώνουμε! Ο Θεός θέλει δημιουργούς, εμείς όμως καταστρέφουμε! Ο Θεός θέλει φιλεύσπλαχνους Σαμαρείτες που θα λυπηθούν τον τραυματία, θα τον σηκώσουν και θα του δέσουν τα τραύματα. Και συχνά γελάμε με τις πληγές της αμαρτίας, τόσο τις δικές μας όσο και των άλλων, ή καταδικάζουμε ανελέητα στους γείτονές μας αυτό που δικαιολογούμε στον εαυτό μας. Εάν αυτή η πικρία εκδηλώνεται μεταξύ των πιστών, εάν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλον με πικρία, με εχθρότητα για κάποιους προσωπικούς λόγους ή λόγω της στενότητας των απόψεών τους, τότε τι ντροπή είναι αυτό για το Όνομα του Χριστού, που ήρθε να ενώσει μέσα Του και τα δύο οι μακρινοί και οι κοντινοί και να ειρηνεύσετε με τον Σταυρό Όλη την εχθρότητα προς τους δικούς σας!
Αφήστε λοιπόν το υψηλότερο να καταστείλει το χαμηλότερο. Είθε η αγάπη που μόνο ο Θεός μπορεί να δώσει να υπερνικήσει ό,τι επαναστατεί εναντίον αυτής της αγάπης. Αφήστε την υπακοή σε αυτόν τον λόγο, «ζητήστε την ειρήνη και αγωνίζεστε για αυτήν» ( Α΄ Πέτρου 3:11 ), ας θριαμβεύσει πάνω σε όλη τη διχόνοια που δηλητηριάζει τη ζωή και την καρδιά. Και αν είμαστε ειλικρινείς Χριστιανοί, τότε αφήστε τον φόβο της αναστάτωσης του Χριστού να πνίξει μέσα μας όλα τα προσωπικά παράπονα και να μας ενθαρρύνει να δοξάζουμε το άγιο Όνομά Του με λόγια, έργα και σκέψεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου