«Η περίπτωση του Ιούδα είναι χαρακτηριστική από αυτή την άποψη: εξαπατάται να διαπράξει το πιο τρομερό έγκλημα στην ανθρώπινη ιστορία, χάνοντας έτσι την ψυχή του με αντάλλαγμα μια απατηλή ανταμοιβή.
Ακόμη και οι ιερείς που τον χρησιμοποίησαν ως εργαλείο για να σκοτώσουν τον Ιησού θα τον περιφρονήσουν -δεν θα θεωρείται ήρωας της εβραϊκής αντίστασης- και θα αποφύγουν να αγγίξουν το επιστρεφόμενο ασήμι μετά την καταδίκη του Σωτήρα. Η τελευταία χειρονομία του Ιούδα, να πετάξει τα χρήματα που έλαβε στον ναό, είναι εξαιρετικά σημαντική. Αποδεικνύει ότι ο προδότης απόστολος δεν επωφελήθηκε από την παράβασή του. Στην ίδια κατάσταση θα βρεθούν όλοι όσοι εξαπατημένοι ανά τους αιώνες από τις υποδείξεις του πνεύματος που δημιουργεί ψέματα και μάταιες ψευδαισθήσεις, μόνο σκόνη και στάχτη θα μαζεύουν.
Το μυαλό και η κρίση του Ιούδα σκοτίστηκαν καθώς απομακρύνθηκε από τον Ιησού και άρχισε να ακούει τους υπαινιγμούς του κακού. Παρασύρθηκε από ψέματα. «Δεν θα γίνει ποτέ γνωστό ποια παραπλανητική ψευδαίσθηση κυμάτισε ο Σατανάς μπροστά στα μάτια του μυαλού του για να τον παρακινήσει να κάνει το αποφασιστικό βήμα και να αποκλείσει οικειοθελώς τον εαυτό του από τις τάξεις των μαθητών του Χριστού».
Natalia Manolescu-Dinu, Ο Ιησούς Χριστός ο Σωτήρας στο φως των Ιερών Ευαγγελίων, τ. 2, σελ. 245
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου