Όταν σπούδαζα ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο, ένας από τους καθηγητές μας είπε: «Οι γονείς κάνουν πάντα λάθος, αλλά εσύ έχεις την επιλογή για το τι είδους ζωή θέλεις να ζήσεις, και αυτή την επιλογή την έχεις χάρη στους γονείς σου».
Οι γονείς μας δεν είχαν την πιο εύκολη ζωή. Θυμάμαι καλά τα παιδικά μου χρόνια. Θυμάμαι πώς η μητέρα μου και η γιαγιά μου έβραζαν τα ρούχα και τα έπλεναν στο χέρι. Θυμάμαι πώς ζούσαμε όταν οι γονείς μας δεν πληρώνονταν για μισό χρόνο. Και θυμάμαι τον χειμώνα που δεν είχαμε φαγητό εκτός από πατάτες και κονσερβοποιημένα λαχανικά από τη ντάτσα. Θυμάμαι πώς έκλαιγε η μητέρα μου όταν μου έκλεψαν τα εφεδρικά παπούτσια στο σχολείο και δεν υπήρχαν χρήματα για να αγοράσω καινούργια.
Οι γονείς μας ξόδεψαν πάρα πολλή ενέργεια για να έχουμε χρόνο. Για να σπουδάσουμε, για να μην είναι η ζωή μας σαν τη δική τους. Ναι, έζησαν λάθος. Κατά τη γνώμη μας. Αλλά η σωστή μας ζωή, με διακοπές σε σανατόριο, με επισκέψεις σε μουσείο, με ταξίδια, με βιβλία και αυτοβελτίωση, μεγάλωσε στις πατάτες τους. Και σε αυτό το χωράφι με πατάτες ανάμεσα στους ίδιους φίλους τους, έμαθαν να είναι ευτυχισμένοι. Και το καθήκον μας είναι να ποτίζουμε τον κήπο μας και να σεβόμαστε ό,τι έχουν κάνει οι άλλοι. Πρώτα, σεβασμό. Και μετά ευχαριστούμε. Και μόνο μετά από αυτό ξεκινά η ενηλικίωση.
Έλενα Παστερνάκ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου