Ένας επιφανής επιστήμονας πέθανε και η ψυχή του παρουσιάστηκε ενώπιον του Θεού. Μαγεμένος από το εύρος και το βάθος της γνώσης του, ο επιστήμονας δήλωσε με τόλμη στον Δημιουργό: «Εμείς, οι άνθρωποι της επιστήμης, καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι δεν Σε χρειαζόμαστε πλέον! Έχουμε κατανοήσει όλα τα μυστήρια και γνωρίζουμε όλα όσα γνωρίζεις Εσύ: μπορούμε να μεταμοσχεύσουμε καρδιές και οποιοδήποτε όργανο, μπορούμε να κλωνοποιήσουμε ανθρώπους, μπορούμε να δημιουργήσουμε νέα είδη ζώων και φυτών... Με λίγα λόγια, μπορούμε να κάνουμε όλα όσα προηγουμένως θεωρούνταν θαυματουργά και αποδίδονταν στη σοφία και την παντοδυναμία Σου».
Ο Κύριος άκουσε υπομονετικά τον αυτοεπαίνο του αλαζόνα επιστήμονα και όταν σώπασε, του πρότεινε:
– Ωραία! Για να ελέγξουμε αν η ανθρωπότητα με χρειάζεται ακόμα ή όχι, ας διοργανώσουμε έναν μικρό δημιουργικό διαγωνισμό.
«Εξαιρετικά», απάντησε ο επιστήμονας, «τι θέλετε να κάνω;»
- Θα επιστρέψουμε στην αρχική εποχή και θα δημιουργήσουμε τον πρώτο άνθρωπο, τον Αδάμ.
«Εξαιρετικά!» απάντησε ο επιστήμονας, σκύβοντας για να μαζέψει μια χούφτα σκόνη.
«Ω, όχι τόσο γρήγορα!» τον σταμάτησε ο Δημιουργός. «Χρησιμοποίησε τη δική σου σκόνη, αλλά μην αγγίξεις τη δική μου!»
Πολλοί απλοϊκοί άνθρωποι δεν παρατηρούν το προφανές γεγονός ότι τα επιστημονικά βιβλία και άρθρα ξεκινούν με το «κεφάλαιο δύο» - πώς αναπτύσσονται τα φαινόμενα! Αλλά το «κεφάλαιο ένα», το οποίο θα έριχνε φως στην Πρώτη Αιτία από την οποία προήλθαν τα πάντα, λείπει.
Από Λάρισα Σοπινα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου