Του κ. Κωνσταντίνου Γρηγοριαδη, Καθηγητού Πανεπιστημίου
« Εάν τε ούν ζώμεν, εάν τε αποθνήσκωμεν του Κυρίου εσμέν... Εις τούτο γαρ Χριστός και απέθανε και ανέστη, ίνα και ζώντων και νεκρών κυριεύσει» (Ρωμ.14,9 ). Αγαπητέ μας Γιάννη,
Ή σημερινή σου αναχώρηση από αυτόν τον κόσμο μας συγκέντρωσε, ως εκκλησιαστική Σύναξη, για να σε συνοδεύσουμε στην τελευταία, αλλά και μόνιμη και αιώνια κατοικία μας και να σε αποχαιρετίσουμε με την ευχή: Καλό δρόμο, Γιάννη, καλήν ανάπαυση και καλήν ανάσταση. Συνήθως στις εξόδιες ακολουθίες μιλάμε εμείς οι ζώντες και περιλειπόμενοι για τον κοιμηθέντα αδελφό. Είμαι βέβαιος, πώς θα χαρείς, αν εμείς σήμερα τροποποιήσουμε αυτή τη συνήθεια. Να αφήσουμε δηλαδή εσένα να μιλήσεις σε μας για το μοναδικό μυστήριο της εν Χριστή σωτηρίας μας, πού ή σημερινή ημέρα αποτελεί τη στενή και τεθλιμμένη οδό, πού όμως μας οδηγεί στην αιώνια ζωή.
Στο σχέδιο του Θεού ήταν να γνωρισθούμε, να συνδεθούμε και να συνεργασθούμε στον αμπελώνα του Κυρίου από τα φοιτητικά μας ακόμη χρόνια.
Ή επίγεια ζωή σου ξεπήδησε από την Εκκλησία, προσφέρθηκε, ολοκληρώθηκε και παραδόθηκε στην Εκκλησία. Έτσι μας διδάσκεις μέσα από το παράδειγμα σου. Μέσα από τη ζωή και το έργο σου μας έδειξες, πώς ο άνθρωπος ολοκληρώνεται εν Χριστώ, όταν διακονεί, προσφέρει και θυσιάζεται για το καλό και την προκοπή των άλλων ανθρώπων. Το πέρασμα σου από το χώρο της Εκπαιδεύσεως θα παραμείνει ανεξίτηλο. Συνεργασθήκαμε για πολλά χρόνια και ξέρω πώς πρόσφερες μέσα από τον εαυτό σου στα παιδιά την εικόνα του Χριστού, πού αγκαλιάζει με την αγάπη Του όλους τους ανθρώπους, τους δίνει θάρρος και ελπίδα και δύναμη, για να ξεπερασθούν τα εμπόδια και οι δοκιμασίες της ζωής.
Μέσα από την αγάπη σου στα παιδιά έδειχνες πόσο φίλος και αδελφός είναι ο Χριστός με κάθε άνθρωπο και ιδιαίτερα με τους νέους. Δεν είναι τυχαίο πώς μέχρι σήμερα μετά από τόσα χρόνια οι ενήλικες τώρα μαθηταί σου ρωτούσαν για τον κ, Λεμπέση και την πορεία της ασθενείας του, γιατί αναπολούσαν στο πρόσωπο σου την ώρα του μαθήματος, πού ήταν γι' αυτούς αληθινή μυσταγωγία.
Με το ίδιο εκκλησιαστικό, πατερικό και θεολογικό τρόπο εργάσθηκες και στο χώρο του Θείου κηρύγματος, πού προσπαθούσες να αποκαταστήσεις την παρουσία και την ευλογία του Κυρίου μέσα από τον προσφερόμενο ευαγγελικό λόγο. Εργάσθηκες με ζήλο και ανιδιοτέλεια και για πολλά χρόνια στην Ιερά Μητρόπολη Αττικής.
Μαζί με την μακαριστή σύζυγο σου Κική και τον μακαριστό αδελφό της π. Αθανάσιο είχες διακονήσει την Ιερά Μονή Στομίου Λαρίσης. Αγαπούσες πολύ τα Μοναστήρια, γιατί διέκρινες πώς ή λειτουργική ζωή, ή προσευχή και ή μετοχή του ανθρώπου στη Θεία Ευχαριστία τον γεμίζουν με την άκτιστη και αιωνία ζωή του Χριστού. Σημαντική ήταν και ή προσφορά, σου στην Ιερά Μονή Αγ. Φιλοθέης Εκάλης.
Εκεί όμως, πού το κήρυγμα σου ήταν αυθεντικό, το πρόσφερες μέσα από την άρση του σταυρού των θλίψεων και των δοκιμασιών και ασθενειών σου στην επίγεια ζωή σου. Στις πολλές συζητήσεις μας και ιδιαίτερα στα τελευταία τρία χρόνια της βαρύτατης ασθένειας σου μου τόνιζες και αποδεχόσουν την ευαγγελική και πατερική αλήθεια πώς «εξ αιώνος και από των γενεών εν σταυρώ και θανάτω πατείταί ή' τρίβος αυτού». Ή αδιάλειπτη προσευχή και ή Θεία Κοινωνία σε δυνάμωναν και έτσι αντιμετώπιζες με καρτερία και υπομονή τη βαρεία αρρώστια σου. Εδώ ολοκληρώνεται ή κηρυκτική σου μαρτυρία με το μαρτύριο, πού προσφέρουν στον άνθρωπο οι δοκιμασίες και ασθένειες. Αντιμετώπιζες τις πολλές αντιξοότητες, που σου προκάλεσαν φιλικά πρόσωπα με τη συγχωρητικότητα, πού ο Χριστός γέμιζε την καρδία σου. και μου έλεγες, πώς μόνον έτσι αισθάνεται ο άνθρωπος ελεύθερος.
Ήταν χαρακτηριστική ή ευγένεια και οι ευχαριστίες σου στους ανθρώπους, πού βρίσκονταν δίπλα σου στις δοκιμασίες της αρρώστιας σου, και μαζί σου τους ευχαριστούμε κ; εμείς για την αδελφική τους αγάπη και στοργή, όπως τις οικογένειες των αδελφών σου Ευστάθιος και Λουδοβίκου, αλλά και για τη στοργή και την αγάπη, πού έδειξαν ή κ. Ευαγγελία και ή κ. Νταλί, πού σε περιποιήθηκαν, ως αδελφό τους.
και τώρα: «Μακαριά η οδός ή πορεύη σήμερον, ότι ητοιμάσθη σοι τόπος αναπαύσεως». Ολόκληρη ή ζωή σου ήταν στραμμένη στον έσχατο προορισμό του ανθρώπου, δηλαδή στην αποδοχή της αγάπης του Κυρίου και τη μετοχή του στην ατέλειωτη ζωή της Αναστάσεως.
Καλήν ανάπαυση και καλή ανάσταση, αγαπητέ μας Γιάννη.
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου