Άγιος Γεώργιος Νεαπολίτης
Ο Άγιος Γεώργιος, ο νέος ιερομάρτυρας του Χριστού, έζησε στη Νεάπολη της Μικράς Ασίας (τουρκ. Νεβ-Σεχήρ) τον δέκατο όγδοο αιώνα. Ήταν ιερέας στον Ιερό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και υπηρετούσε με δικαιοσύνη και οσιότητα το ποίμνιο του ως αληθής λειτουργός του Υψίστου. Προικισμένος με τις αρετές της αγάπης και της πραότητας, της φιλαδελφίας και της ανεξικακίας, ταπεινός και άμεμπτος ήταν το στήριγμα και η παραμυθία των Ελλήνων χριστιανών που ζούσαν τότε κάτω από το ζυγό των Τούρκων. Ως επίγειος άγγελος ο θείος Γεώργιος υπηρετούσε με προθυμία τους συνανθρώπους του καλλιεργώντας τα θεία χαρίσματα και ευαρεστώντας τον Θεό.
Το έτος 1797 προσκλήθηκε στο χωριό Μαλακοπή -που βρισκόταν σε απόσταση έξι ωρών από τη Νεάπολη- για να ιερουργήσει σε κάποια μεγάλη γιορτή και να αγιάσει τους ευσεβείς χριστιανούς, γιατί ο ιερέας τους ήταν ασθενής ή, κατά τη γνώμη άλλων, κρυβόταν από τη μανία των Αγαρηνών. Ο γέροντας πια Γεώργιος αποδέχθηκε ευχαρίστως την πρόσκληση χωρίς να υπολογίσει την ταλαιπωρία και προπάντων τους κινδύνους.
Ανεβασμένος στο γαϊδουράκι του, καχεκτικός, πορευόταν πρόθυμος. Κόντευε πια στη Μαλακοπή, όταν ξαφνικά στη θέση « Κομπιά Ντερέ», δηλαδή «ρεματιά» δέχθηκε την άγρια επίθεση Τούρκων βοσκών, οι οποίοι έπεσαν επάνω του εξαγριωμένοι και με απερίγραπτη μανία. Τον λήστεψαν, τον γύμνωσαν και, τέλος του έδωσαν μαρτυρικό θάνατο αποκόπτοντας την τιμία κεφαλή του. Το σώμα του, γυμνό και ματωμένο, μαζί με το κεφάλι κατέληξαν σε παρακείμενο φαράγγι, η ψυχή όμως πέταξε κοντά στον Κύριον της για να την κατατάξει στους Οσίους και τους Ιερομάρτυρες.
Πέρασαν τέσσερις ημέρες χωρίς ο Άγιος ιερέας να εμφανισθεί στη Μαλακοπή, αλλά ούτε να επιστρέψει στη Νεάπολη. Ανήσυχοι οι Νεαπολίτες βγήκαν σε αναζήτησή του.Βρήκαν το άγιο σώμα του και την τιμία κεφαλή και θρηνώντας και κλαίγοντας για τον σκληρό θάνατο του ποιμένα τους τον κήδευσαν επιτόπου βιαστικά, φοβούμενοι τη μανία των Αγαρηνών. Πάνω στον τάφο μια πέτρα έφερε την απλή επιγραφή : «Ιερεύς Γεώργιος».
Πέρασε έτσι αρκετός καιρός, όταν μια νύκτα ο άγιος ιερομάρτυς εμφανίζεται σε όραμα σε μια ευλαβή χήρα διηγούμενος τα όσα συνέβησαν και προτρέποντάς την να ενημερώσει τη Δημογεροντία, για να φροντίσουν να τον βρουν στην τοποθεσία όπου είχε ταφεί. Η γυναίκα δεν έδωσε σημασία, όταν όμως έπειτα από λίγες μέρες το όνειρο επαναλήφθηκε, έντρομη έπραξε όσα της ζήτησε ο άγιος. Δίχως αναβολή οι ευσεβείς Νεαπολίτες με επικεφαλής τον ιερέα τους, ονόματι Νεόφυτο, γιο του επίσης ιερέα Βασιλείου, συνεφημερίου του αγίου, σπεύδουν και ανασκάπτουν τον πρόχειρο εκείνο τάφο. Ω, του θαύματος! Το λείψανο του Αγίου υπάρχει σώο και ακέραιο διαχέοντας ουράνια ευωδία και Χάρη! Αφού το προσκύνησαν με ευλάβεια και δέος, το τοποθέτησαν σε ξύλινη λάρνακα και το μετέφεραν στην οικία του π. Νεοφύτου όπου, κατά την επιθυμία του ίδιου του Αγίου, φυλασσόταν σε ένα κελί.
Εκεί προσέρχονταν πάρα πολλοί, ντόπιοι και ξένοι, για να προσκυνήσουν τον Άγιο και να λάβουν αγιασμό από το σεπτό λείψανό του. Αρχίζουν να τελούνται θαύματα. Ασθένειες και αναπηρίες θεραπεύονται, άτεκνοι αποκτούν παιδιά, ψυχικά νοσήματα εξαφανίζονται, ακόμη και για ανομβρία καταφεύγουν στον Άγιο οι Νεαπολίτες, για να δουν σε λίγη ώρα την ευλογημένη βροχή να πέφτει δυνατή. Όλοι ομολογούσαν πόσο θαυματουργός αναδείχτηκε ο Άγιος Γεώργιος!
Το 1924, με την ανταλλαγή των πληθυσμών, αναχώρησαν και οι Έλληνες της Καππαδοκ ίας για την ελεύθερη Ελλάδα παίρνοντας ο καθένας μαζί του ό,τι θεωρούσε πολυτιμότερο. Ο τότε εφημέριος του Ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου αρχιμανδρίτης Ιγνάτιος, θεωρώντας πρώτο του καθήκον την ασφαλή μεταφορά του θαυματουργού και άφθαρτου λειψάνου του Αγίου Γεωργίου, το μετέφερε από την παραλία της Μερσίνης με ατμόπλοιο στην Αττική. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού είχε μεγάλη θαλασσοταραχή, η οποία όμως κόπασε με θαύμα του Αγίου.
Στην Αττική το ιερό λείψανο παραδόθηκε στους Νεαπολίτες, οι οποίοι το τοποθέτησαν με ευλάβεια στον Ιερό Ναό του Αγίου Ευσταθίου στη Νέα Νεάπολη του Περισσού. Από τότε άπειρα είναι τα θαύματα και οι ιάσεις που ενεργεί ο Άγιος Γεώργιος σε όσους με πίστη επικαλούνται το όνομά του.
Από τις 2-11-1999, κατόπιν παρακλήσεως του Α΄ Μητροπολίτη κ.κ. Διονυσίου και ευγενούς παραχωρήσεως του Σεβασ. Μητροπολίτη Τριφυλίας και Ολυμπίας κ.κ. Στεφάνου, τεμάχιο του ιερού λειψάνου του Αγίου είναι θησαυρισμένο στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Γεωργίου Νεαπόλεως, για μόνιμη ευλογία του χριστεπώνυμου πληρώματος της Ιεράς Μητροπόλεως. Η μνήμη του Αγίου Γεωργίου του Νεαπολίτη τιμάται στις 3 Νοεμβρίου.
Ο άγιος νεομάρτυς Αθανάσιος ο ΚOYΛΑΚΙΩΤΗΣ
Μαρτύρησε στη Θεσσαλονίκη στις 8 Σεπτεμβρίου το 1774
Ο Άγιος καταγόταν από την Κουλακιά, χωριό της Θεσσαλονίκης. Ο πατέρας του, ευσεβής προεστώς της περιοχής εκείνης, φρόντισε να τον μορφώσει κοντά στους πιο φημισμένους δασκάλους της εποχής, τον Αθανάσιο τον Πάριο στη Θεσσαλονίκη και κατόπιν στην Αθωνιάδα , το σχολείο του Βατοπαιδίου όπως λεγόταν, με δασκάλους τον Παναγιώτη Παλαμά και Νικόλαο Τζαρτζούλιο. Είχε λάβει για την εποχή του τέλεια παιδεία επιστημονική και πνευματική. Φεύγοντας από την Αθωνιάδα ήρθε στην Κωνσταντινούπολη και έμεινε δυο χρόνια κοντά στον Πατριάρχη Αντιοχείας Φιλήμονα. Μετά γύρισε στο Άγιον Όρος και από εκεί στην πατρίδα του.
Στην Κουλακιά υπήρχε βασιλικός μενζιλχανάς, μια αίθουσα όπου μαζευόντουσαν άνθρωποι από διάφορα μέρη του κόσμου, μάθαιναν νέα και αντάλλασσαν ιδέες και απόψεις. Συνήθιζε λοιπόν ο Αθανάσιος να πηγαίνει εκεί ,να ακούει ειδήσεις και να συζητά, ως λόγιος που ήταν .
Κάποια μέρα, καθώς γνώριζε άριστα την τουρκική και αραβική γλώσσα, συνομιλούσε περί θρησκείας μ’ ένα Τούρκο εμίρη και του είπε πως η θρησκεία σας περιλαμβάνεται σ’ αυτά τα λόγια και απονήρευτα απήγγειλε το σαλαβάτι, ομολογία πίστεως των μουσουλμάνων. Αμέσως τότε ο εμίρης του λέει : Είπες το σαλαβάτι, έγινες Τούρκος. Μη γένοιτο του απάντησε ο άγιος, μόνο είπα τι λέει η πίστη σας. Ο εμίρης όμως δεν έχασε καιρό κι αμέσως ,αφού παρέδωσε τον Αθανάσιο στον υπεύθυνο του μενζιλχανέ να τον φυλάει, έτρεξε στη Θεσσαλονίκη, στον μουλά ιεροδικαστή, όπου συκοφάντησε τον νέο πως αλλαξοπίστησε. Έστειλε τότε ο μουλάς να φέρουν τον άγιο στη Θεσσαλονίκη .Άκουσε και εξέτασε την υπόθεση και έκρινε πολύ σωστά ότι αυτό που έγινε δεν ήταν ομολογία πίστεως . Μάλιστα απευθυνόμενος στον εμίρη του είπε : Κι εσύ αν ήξερες τα λόγια της χριστιανικής θρησκείας και τα έλεγες θα σήμαινε πως έγινες χριστιανός ; Όμως οι αγάδες που ήσαν παρόντες έκαναν μεγάλη φασαρία φωνάζοντας πως δεν πρέπει να περιπαίζεται η πίστη και επηρέασαν τον μουλά . Άρχισε τότε να τον παρακινεί άλλοτε με κολακείες άλλοτε με φοβέρες ότι πρέπει να ακολουθήσει το ισλάμ αφού από τον Θεό δήθεν παρακινούμενος έκανε την ομολογία και ότι η πίστη δεν πρέπει να περιπαίζεται . Ο άγιος, όντας βεβαιόπιστος και σταθερός στην ομολογία του, αντιστεκόταν λέγοντας πως η μόνη αληθινή πίστη είναι η χριστιανική. Τότε ο μουλάς πρόσταξε να τον κλείσουν στη φυλακή μήπως και αλλάξει γνώμη.
Έμεινε στη φυλακή αρκετές ημέρες , χωρίς να τον επισκεφθεί κανείς, ούτε ο ίδιος του ο πατέρας, μολονότι με τα χρήματά του και τις γνωριμίες του μπορούσε να τον απαλλάξει, διότι διαδόθηκε πως ο Αθανάσιος εσαλαβάτισε, έγινε μουσουλμάνος δηλαδή και ύστερα μεταμελήθηκε. Έτσι ο φόβος τον έκανε άσπλαχνο απέναντι στον γιο του, που υπήρξε το στολίδι του γένους του.
Μετά από κάποιες ημέρες έβγαλε από τη φυλακή ο μουλάς τον καλλίνικο Αθανάσιο και τον προέτρεψε πάλι να εξισλαμισθεί. Επειδή ο άγιος παρέμενε στερεός και αμετάτρεπτος στην πίστη, διατάχθηκε ο απαγχονισμός του. Ήταν εικοσιπέντε ετών.
Τον απαγχόνισαν έξω από τη Θεσσαλονίκη και τον έθαψαν οι Χριστιανοί ζητιάνοι στην περιοχή της Αγίας Παρασκευής , την ημέρα κατά την οποία η Εκκλησία μας γιορτάζει το πάνσεπτο Γενέσιον της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Άγιος Ακάκιος Ασβεστοχωρίτης
Ο Αθανάσιος (αυτό ήταν το κοσμικό όνομα του Ακακίου) καταγόταν από το Νεοχώρι (σημερινό Ασβεστοχώρι) της Θεσσαλονίκης. Οι γονείς του, ευρισκόμενοι στις Σέρρες, αναγκάζονται να παραδώσουν τον εννιάχρονο Αθανάσιο σε κάποιον υποδηματοποιό για να του διδάξει την τέχνη του. Η σκληρή συμπεριφορά του αφεντικού του και η κακομεταχείριση τον εξώθησαν στην εξόμωση προκειμένου να απαλλαγεί από τα βάσανα για να ζήσει μια καλύτερη ζωή. Μεγάλη Παρασκευή τον έπεισαν να αλλαξοπιστήσει! Να αρνηθεί το Χριστό! Να γίνει Μωαμεθανός! Υιοθετήθηκε από τον Τούρκο ηγεμόνα της περιοχής Ισούφ Μπέη κι έμεινε κοντά του εννιά χρόνια.
Σε ηλικία δεκαοχτώ ετών και εξαιτίας προβλημάτων που είχε με τη μητριά του συκοφαντήθηκε και εκδιώχθηκε. Τότε άρχισε ο δρόμος της επιστροφής. Γυρίζει κοντά στους γονείς του, στη Θεσσαλονίκη. Ακολουθώντας τις συμβουλές τους μεταβαίνει στο 'Αγιον 'Ορος, όπου αφού περιπλανήθηκε σε αρκετές μονές, καταλήγει τελικά στη Σκήτη του Τιμίου Προδρόμου, στη συνοδεία του Γέροντος Νικηφόρου, υποτακτικός στο Γέροντα Ακάκιο. Γίνεται μοναχός με το όνομα Ακάκιος και έπειτα από διάστημα έντονης ασκήσεως, έχοντας τις ευλογίες των πατέρων, ξεκινάει στις 10 Απριλίου 1816 για την Κωνσταντινούπολη, για να ξεπλύνει τη ντροπή που ένιωθε... Το Σάββατο 29 Απριλίου, αφού προετοιμάστηκε κατάλληλα λαμβάνοντας τα άχραντα μυστήρια, φτάνει «εις τό ανώτατον κριτήριον των Οθωμανών», όπου ομολογεί δημοσίως και με παρρησία την πίστη του στο Χριστό... Στην προσπάθειά τους να τον μεταπείσουν, τον φυλακίζουν, τον κολακεύουν, τον εκφοβίζουν, του δίνουνε υποσχέσεις, τον βασανίζουν. Δεν τον κλονίζουν όμως. Και όταν βλέπουν το σταθερό του φρόνημα, καταλαβαίνουν πως μάταια κοπιάζουν. Αποφασίζουν, λοιπόν, να τον σκοτώσουν. '
Ετσι, την 1η Μαΐου 1816, ημέρα Δευτέρα και ώρα 5η «εις τόπον καλούμενον Δακτυλόπορτον» ο Ακάκιος παρέδωσε δια του ξίφους το αίμα του. Την τρίτη ημέρα από το μαρτύριό του εξαγοράζεται το λείψανό του και μεταφέρεται στο 'Αγιον 'Ορος. Στις 9 Μαΐου, στην Καλύβη του αγίου Νικολάου, ενταφιάζεται, σύμφωνα με την επιθυμία του, στο παρεκκλήσι των οσιομαρτύρων Ευθυμίου και Ιγνατίου, μπροστά στην εικόνα της Παναγίας. Η κοινή μνήμη των τριών οσιομαρτύρων, του αγίου Ευθυμίου από τη Δημητσάνα, του Αγίου Ιγνατίου από την παλιά Ζαγορά και του αγίου Ακακίου του Νεοχωρίτου (Ασβεστοχωρίτου) τιμάται την 1η Μαΐου, ημέρα του μαρτυρίου του Ακακίου. Ο άγιος Ακάκιος είναι ένας από τους τοπικούς αγίους της αγιοτόκου Μητροπόλεώς μας. Εξαιρετικά δε τιμάται στο Ασβεστοχώρι, ιδιαίτερο τόπο καταγωγής του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου