«Μαζευτήκαμε σχεδόν όλοι. Ό παπά Σίμων στο κρεβάτι των ασθενών, στο νοσοκομείο, και του διαβάζαμε την Ακολουθία εις ψυχορραγούντα. Κύριε, Ιησού Χριστέ, ανάπαυσον τον δούλον σου Σίμωνα ιερομόναχο, σε κάδε τροπάριο, και αυτός έκαμνε τον σταυρό του. Τελείωσαν τα τροπάρια, διάβασε ο παπά Θανάσης και την ευχή και έφυγε. Δεν καταλάβαμε το πως.
Βγήκα στο μπαλκόνι, ανάμεσα θάλασσα και ουρανό, και έκλαψα έκλαψα. Μάρτυρας. Ιερομάρτυρας. Μεγαλομάρτυρας. Σπασμένο ποδάρι, κήλες και κηλεπίδεσμοι, τρύπα στην κοιλιά από παλιά εγχείρηση συρήγγιο. Κι άλλα κι άλλα. Πού λέγονται και δε λέγονται. Έκλαψα έκλαψα. Κι ύστερα τον σηκώσαμε. Κάτι μου έδωσαν να τον Θυμάμαι. Μάρτυρας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου