Ο Άγιος Γέροντας Ζαχαρίας (Δημητρίεβιτς) , 1850-1936 υπήρξε ο τελευταίος μεγάλος στάρετς της Λαύρας του Αγίου Σεργίου στη Μόσχα.Η ζωή του είναι γεμάτη θλίψεις και θαυμαστές επεμβάσεις του Θεού.
Δεν είναι δυνατόν να περιγραφή ή προορατικότης τού Γέροντος. Έβλεπε πολύ μακριά για την ζωή τού καθενός. Προέλεγε τον επικείμενο θάνατο μερικών, ενώ σ' άλλους, σαν μια τρυφερή στοργική μάννα, δεν έλεγε τίποτα, αλλά τούς ετοίμαζε για τον πέρασμα στην αιωνιότητα. Περισσότερες από μια φορά είχαμε ακούσει αυτά τα λόγια από τον Γέροντα: «Καμιά φορά, λέω κάτι πού ούτε κι εγώ περίμενα πώς θα πω, πού κι εμένα μ' εκπλήσσει. Έχω παραδώσει τα χείλη μου, την καρδιά μου και την ψυχή μου στον Σωτήρα μας και Κύριο Ιησού Χριστό και λέω και κάνω ότι με εμπνέει Αυτός. Δεν κατέχω ούτε λόγια δικά μου ούτε θέλημα δικό μου».
Μια ημέρα, μια γριούλα ήλθε στον Γέροντα με μια νέα κοπέλα υγιέστατη, πάνω στην ακμή της, πού ήταν συγγενής της. Ξαφνικά, ό Στάρετς είπε στην κοπέλα: «Αύριο να μεταλάβης των Αχράντων Μυστηρίων τού Χριστού, αφού θα σε εξομολογήσω. Τώρα όμως, πήγαινε και πλύνε τα σκαλοπάτια μου. Είναι σχεδόν καθαρά, αλλά σού τα λέω αυτά, γιατί σε κάθε σκαλοπάτι θα θυμηθείς τις αμαρτίες σου και θα κάμεις μετάνοια. Κι όταν τα σκουπίσεις και στεγνώσουν, τότε θα θυμηθείς όλα τα στάδια της ψυχής ως την Δευτέρα Παρουσία».
Όταν ή κοπέλα πήγε να πλύνει τα σκαλοπάτια, ή συγγενής της ρώτησε κατάπληκτη τον Στάρετς. -«Γιατί πρέπει να κοινωνήσει αύριο; Μα, δεν χρειάζεται νηστεία; Δεν έχει ετοιμασθεί, ή υγεία της είναι ακμάζουσα. Μήπως δεν πρέπει να νηστέψει πρώτα;...». -«Αύριο θα καταλάβεις γιατί δεν πρέπει να αναβάλει την Θεία Κοινωνία. Ελάτε εδώ μετά την πρώτη Λειτουργία και θα κουβεντιάσουμε...».
Όταν τελείωσε ή κοπέλα τον πλύσιμο των σκαλοπατιών, ό Στάρετς την εξομολόγησε και της διάβασε συγχώρηση για όλες τις αμαρτίες τής ζωής της. Ύστερα την κοίταξε με ιδιαίτερη στοργή και πατρική αγάπη. Έδωσε δεν και στις δύο να πιουν τσάι και τις χαιρέτισε.
Την άλλη ημέρα, ή κοπέλα κοινώνησε και έφθασε στον σπίτι εξαιρετικά καλά και χαρούμενη. Ή συγγενής της είχε ψήσει πίττες και πήγε να βάλει τον σαμοβάρι. Ή κοπέλα κάθισε σε μια καρέκλα και φαινόταν πώς νύσταζε. Ό Κύριος πήρε την ψυχή της χωρίς οδύνη, σε μια στιγμή. Κατάπληκτη από τον θάνατο της ή γριούλα έτρεξε στον Γέροντα, πού τον βρήκε να προσεύχεται για την ανάπαυση τής ψυχής τής μόλις αποθανούσης κοπέλας.
-«Τώρα, γιατί στενοχωρείσαι; Ήξερα εγώ ότι ό Κύριος θα την έπαιρνε, και αυτός, βλέπεις, είναι ό λόγος πού τής έδωσα την ευλογία μου να κοινωνήσει τόσο βιαστικά».
Είπε κι άλλα πολλά, παρηγορώντας έτσι την γριούλα, την οποία κατέπληξε ό ξαφνικός θάνατος.
Μια ημέρα, όταν ό Στάρετς λειτουργούσε στην εκκλησία, μια κυρία, πού δεν τον είχε ξαναδεί, ήλθε στην ακολουθία και σαν αντάμωσε τούτον τον ηλικιωμένο και εκπληκτικά αδύνατο γεροντάκο, σκέφθηκε: «Πω, πω, τί καλόγερος είναι αυτός; Πώς θα τραβήξει τον κόσμο μέσα στην εκκλησία; Όσοι θα έρχονται, θα τούς διώχνει μακριά».
Ξαφνικά, αντί να μπει μέσα στον Ιερό ό Στάρετς, άρχισε να σπρώχνει τον όχλο και να κατευθύνεται προς αυτήν την κυρία και να της λέγει: «Όλγα μου, μη φοβάσαι, δεν θα διώξω κανένα». Κατάπληκτη από την πνευματική του διάκριση, ή κυρία αυτή, πού πραγματικά λεγόταν Όλγα, έπεσε στα πόδια του Στάρετς ζητώντας συγχώρηση για τούς λογισμούς της, και από τότε πάντα ερχόταν στον Γέροντα για συμβουλές.
Κάποια μοναχή, καθημένη στην τράπεζα με τον Γέροντα, στοχαζόταν: «Εάν ήμουν έξυπνη, πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα. Θα άρεσα στον Κύριο πιο πολύ από' ότι του αρέσω τώρα, πού είμαι τόσο αγράμματη».
Ό Στάρετς την κοίταξε και είπε: «Ό Κύριος δεν έχει ανάγκη από μορφωμένους ανθρώπους. Θέλει μόνο και μόνο την αγάπη».
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ- ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΡΜΥΛΙΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου