Το έλεος του Θεού είναι ή Χάρις του Αγίου Πνεύματος, την οποία αδιαλείπτως πρέπει να ζητούμε από τον Θεό λέγοντας: «Κύριε, έλέησον! Δώσε μου πνεύμα δυνάμεως, πνεύμα φωτός, πνεύμα φόβου, πνεύμα ειρήνης, πνεύμα καθαρότητας, πνεύμα πραότητας, πνεύμα ταπεινώσεως, πνεύμα αγάπης». Και όποιος με συναίσθηση λέγει «Κύριε, έλέησον», ενώνοντας τα λόγια αυτά με την αναπνοή (δηλαδή με την εισπνοή τού αέρα προφέρει «Κύριε» και με την εκπνοή «έλέησον»), αυτός με τα λόγια αυτά φωτίζεται και καθαρίζεται ό χαρακτήρας, ή συνείδηση, ή ψυχή και ή καρδιά και λαμβάνει τα αιτήματα του από τον Θεό.
Όποιος μόνο από συνήθεια προφέρει αυτά τα λόγια, αυτός δεν έχει την δυνατότητα να λάβει τον έλεος τού Θεού, γιατί ήδη έλαβε πλήθος ελέους:
1. όταν δημιουργήθηκε και έγινε άνθρωπος,
2. όταν αναδημιουργήθηκε διά τού Βαπτίσματος και έγινε χριστιανός,
3. όταν γλύτωσε από ψυχικές και σωματικές συμφορές με τις όποιες δοκιμάστηκε στη ζωή του,
4. όταν αξιώθηκε να κοινωνήσει τα Άχραντα Μυστήρια,
5. όταν λύπησε τον Θεό με τις αμαρτίες του, δεν τιμωρήθηκε και δεν συναισθάνθηκε τί έγινε.
Τέτοιος χριστιανός πώς να συνεχίσει να λαμβάνει τον έλεος τού Θεού, όταν δεν γνωρίζει και δεν αισθάνεται ότι έλαβε τόσο έλεος τού Θεού και προφέρει τα λόγια «Κύριε, έλέησον» μόνο από συνήθεια;
ΣΤΑΡΕΤΣ ΣΑΒΒΑΣ Ο ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΗΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου